⠀⠀DiscordDeviantArt
Welcome


"Nadat Avatar Roku overleed was de verbindende factor tussen de vier naties verdwenen. Al snel liepen de spanningen op. Vooral water en vuur, van oudsher elkaars tegenpolen, konden steeds minder van elkaar hebben. Het begon klein: Anti-water propaganda in de vuurnatie, een ban op bezoeken van vuurmeesters op de noordpool..."


Welkom op Untold Tales, een Nederlandstalige open-world RPG gebaseerd op de bekende Avatar: The Last Airbender serie. Dit forum speelt zich af in de tijd vlak voor de honderd jarige oorlog, en opent zo een mogelijkheid voor een geheel eigen plot en ontwikkeling van de wereld en diens karakters. Creëer je eigen karakter, sluit je aan bij een van de naties en ontdek deze net iets andere versie van de welbekende, nostalgische wereld van Avatar.


Important links

switch







Event


Helaas is de korte periode van rust snel tot een eind gekomen. Tijdens een 'vredes' vergadering tussen de leiders van de vier naties heeft de vuurnatie de stad Gaoling in beslag genomen. Hoe zouden het aarderijk en diens inwoners hier op reageren? De meningen over de situatie zijn verdeeld, maar over een ding is men zo goed als zeker. Betekend dit het begin van een oorlog?

Posten in Gaoling is op dit moment op eigen risico. Ook zijn er kansen op random events in topics die zich daar afspelen. Ook dient iedere bewoner binnen te zijn voor zonsondergang!

Current Goal



Reach 100 members

83 / 100


Current Contest


Op dit moment vinden er geen contests plaats. Stay tuned!

Spotlight


Character of the month
Ylva Nephelae

Word count


Word Length: 0


Let's get down to business

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Let's get down to business

Bericht van Hyperion Dhatri ma apr 16, 2018 10:04 pm

De bleke zon die door het open raam naar binnen viel, deed Hyperion uit zijn slaap ontwaken. Hij hief zijn hoofd licht op om te kunnen zien hoe ver de zon al op was en hoe laat het was, en liet zich vrijwel meteen daarna weer terug op het kussen vallen met een zachte zucht. Hij hield van zijn werk, echt waar, het was zijn lust en zijn leven, maar zijn bed was comfortabel en de vrouw naast hem was warm. Maar hij moest eruit. Over iets meer dan twee maanden was de première van Saeculums nieuwste stuk en hij moest nu eenmaal bij de repetities zijn als hij wilde dat het er enigszins goed uit kwam te zien.

Hij reikte naar de vrouw aan de andere kant van het bed met een hand en gaf haar een zacht klopje tegen haar rug. “Out you go, love,” mompelde hij tegen haar en ging rechtop zitten. Hij keek hoe de vrouw langzaam uit haar slaap ontwaakte en zich uitrekte. De lakens waren rond haar lichaam gedrapeerd op een manier die haar rondingen accentueerde; Hyperion moest even slikken voor hij zijn ogen van haar af kon halen. “Money’s on the table,” zei hij alvorens hij haar de rug toekeerde en uit bed kwam. Hij hield zijn ogen gericht op zijn kledingkast zodat hij niet afgeleid werd terwijl ze zich aankleedde.

Enkele minuten later had de vrouw dan eindelijk zijn kamer verlaten, haar eerlijk verdiende geld op zak, en was Hyperion alleen. Hij koos gemakkelijk zittende kleding uit zijn kast – die nog steeds duurder waren dan hij ooit had durven dromen als kind – aangezien hij een hele dag op de been zou zijn en begon aan zijn ochtendrituelen. Ruim een half uur later kon hij dan eindelijk de deur uit en de straat oversteken, waar het theater op hem wachtte.

Zoals altijd was het al een drukte van jewelste. De décormakers waren al druk aan de slag; sommige jongere acteurs en actrices, met kleinere rollen in het stuk, hadden zich al verzameld op het toneel en stonden met elkaar te praten. Stage hands renden af en aan met drinken en kostuums. Hyperion hield halt bij de ingang, wat verheven boven het toneel, om de boel te overzien. Alles was zoals het moest zijn, op de afwezigheid van zijn hoofdrolspelers na, maar dat was ook de normale gang van zaken. Af en toe vroeg hij zich af of hij ze niet te veel vrijheid gaf, maar ze bleven goed werk leveren, dus hield hij voorlopig nog even zijn mond. Zodra ze er een potje van begonnen te maken had hij ze snel genoeg bij de lurven.

Op het moment dat hij naar beneden wilde lopen, viel hem echter iets op. Een van de stoelen op de achterste rij was bezet door een meisje dat er jong en sjofel genoeg uitzag om een van zijn stage hands te zijn. Nu was het geen ongewoon gezicht dat zijn stage hands tijdens de repetities gebruik maakte van de zaal, maar hij kende al zijn stage hands van gezicht en was hij er honderd procent zeker van dat hij dit meisje nog nooit gezien had. Hij bleef staan aan het begin van de rij waarop ze was gaan zitten en schraapte veelbetekenend zijn keel. “Yes?” vroeg hij met opgetrokken wenkbrauw. “Can I help you?”

tag: storme | notes: hopelijk kan je er iets mee!  
Hyperion Dhatri
IC posts : 15
Real name : Celeste

Character sheet
Age: 38 Y/O
Residence: Ba Sing Se
Occupation: Owner of the Saeculum Theatre Company
Hyperion DhatriEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Storme di apr 17, 2018 5:37 pm

Storme
AND ONCE THE STORM IS OVER, YOU WON'T REMEMBER HOW YOU MADE IT THROUGH; HOW YOU MANAGED TO SURVIVE. YOU WON'T EVEN BE SURE WHETHER THE STORM IS REALLY OVER. BUT ONE THING IS CERTAIN: WHEN YOU COME OUT OF THE STORM, YOU WON'T BE THE SAME PERSON WHO WALKED IN. THAT'S WHAT THIS STORM'S ALL ABOUT.
Het was donker buiten. De wind waaide door haar dunne kleren en Storme bibberde. Ze wond haar armen om haar lichaam, zo stevig als ze kon, hopend daarmee de kou wat weg te houden. Het hielp niet zo veel fysiek, maar mentaal was het een grote steun. Ze was op zoek naar een warmere slaapplek voor vannacht. Ze zou gewoon ergens op een pleintje gras kunnen gaan liggen, maar in de kou was dat niet bijzonder aangenaam en ze wou niet ziek worden. Het magere meisje liep op de tippen van haar tenen rond het grote gebouw waar ze haar zinnen op gezet had. Het was een theater - ze had de mensen er zien binnen gaan, met hun mooie kleren aan alsof de andere mensen daarop letten wanneer ze binnen in het donker zaten en naar de acteurs keken. Misschien dat ze iets van haar vroegere ijdelheid verloren was nu ze zichzelf gedwongen had in sjofele kleren rond te lopen. Vroeger had ze altijd stijl gehad - jurkjes en al dat soort dingen - maar toen had ze er ook het geld voor gehad, met haar rijke familie. Nog zoiets dat ze domweg weggesmeten had. Maar Storme zou niet zitten mokken daarom. Dat had ze zelf gedaan; en ze was te koppig om toe te geven dat het niet haar trotste of slimste moment was. Het meisje duwde zachtjes op de achterdeur van het gebouw die gebruikt werd door de acteurs en andere personeelsleden. Ze had hen hier al zien binnengaan, hun costuums netjes onder hun arm gevouwen. Ze kon haar geluk niet op toen de deur zachtjes krakend openzwaaide. Yes! Iemand had duidelijk vergeten hem op slot te doen en dat was nu eens net wat ze nodig had; ergens binnenbreken was nog een stapje verder, en een stapje dat ze nog steeds niet gezet had. Ze was niet altijd de eerlijkste of vriendelijkste persoon - ze loog tegen zichzelf en tegen anderen vaker dan ze zou willen, en haar woedeuitbarstingen hadden al vele mensen op hun teentjes getrapt - maar ze zou nooit, nooit, ergens inbreken of iets stelen. Zo was ze niet opgevoed. Ze had nog ergens wel iets van haar waarden, ook al was het niet altijd duidelijk. Storme sloop naar binnen. Elke krakende vloerplank klonk in het stille donker veel luider dan zou moeten. Ze sloop door de coulissen, waar de acteurs die niet op het podium stonden hun zenuwen konden bedwingen, tot ze op het podium stond. In het donker had het bijna een duistere, enge gloed - de lege zetels, de grote gordijnen. Storme kon zich bijna inbeelden hoe het zou zijn om hier te staan, gekleed in dure costuums, met dikke lagen schmink op je gezicht, je haar opgestoken, de lichten en alle ogen op jou gericht. De glamour, de bekendheid, de luxe.. Het was normaal voor iedereen om daarnaar te verlangen, dat dacht ze toch - maar het was misschien anders omdat ze er eigenlijk al van had kunnen proeven. Maar zo wou ze nooit meer zijn. Als ze rijk was, wou ze vrij kunnen zijn, en zich niet moeten houden aan domme regeltjes van de elite, ze wou kunnen roepen en tieren en dingen stukslaan wanneer ze maar wou. Dat was een voordeel aan arm zijn natuurlijk - niemand merkte je op, je kon praktisch doen wat je wou zolang je niemand verwondde. Storme sprong van het podium, niet al te soepel maar in ieder geval bezeerde ze zich niet. Ze liep naar helemaal achteraan in de zaal en plofte daar neer op één van de stoelen met een diepe zucht. Hier zouden ze haar niet te snel opmerken als ze te laat wakker werd. In de comfortabele stoel duurde het niet lang voor ze in slaap viel. Dit was veel beter dan gras, ook al kon ze dan niet plat liggen.

Toen Storme wakker werd, wist ze eerst niet waardoor. Ze opende haar grijze ogen half, ietwat groggy, en geeuwde terwijl ze zich eens uitstrekte. Wauw, ze had echt goed geslapen - en aan het licht te zien dat door de ramen stroomde, ook vrij lang. Haar rug deed pijn van de houding waarin ze de hele nacht geslapen had, maar dat kon haar echt niet zo deren. Haar humeur was veel beter dan normaal 's ochtends het geval was, en dat had ook te maken met de zon. Storme keek even om zich heen en besefte toen dat het veel drukker was in de zaal dan gisterennacht. Het leek alsof de voorbereidingen voor een show in volle gang waren. Oeps - misschien kon ze snel naar buiten sluipen, voor iemand iets doorhad. Ze stond op, keek uit gewoonte eens naar de stoel waarop ze gezeten had om te zien of ze iets vergeten was (niet dat ze iets had om te vergeten) en liep dan zo stil mogelijk naar het einde van de rij. Alleen.. Daar stond een man die haar de doorgang blokkeerde. Oh, jee.. Hopelijk was hij vriendelijk en liet hij haar gewoon gaan. Een boete kon ze niet betalen, dat zou wel duidelijk zijn. Hopelijk was hij niet zo iemand die in lijfstraffen geloofde, want persoonlijk was ze daar een beetje tegen. Toch voor zichzelf. Moordenaars en dieven mochten gerust gestraft worden - maar ze had toch niets misdaan? Storme glimlachte zo vriendelijk mogelijk, een zicht dat vrij ongewoon was op haar anders altijd norse gezicht en dat eigenlijk veel vermoeiender was voor haar spieren dan je zou denken. "Euh-Hello, I-euh,.. I was just going, yeah, euhm, don't mind me, nothing to see here.. ", mompelde ze wat onduidelijk, proberend om om hem heen te lopen.  
TAGGED: Hyperion Dhatri // 941 words
❤️
Storme
IC posts : 17
Real name : Bunny

Character sheet
Age: 17
Residence: Homeless [Ba Sing Se]
Occupation: Unemployed
StormeEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Hyperion Dhatri di apr 17, 2018 8:37 pm

Af en toe was het bizar om te bedenken dat het theater pas acht jaar bestond; het leek er al eeuwen te staan. Toch had Hyperion bijna zijn hele leven op straat gewoond – de wagens van het acteergezelschap waren zeker warmer geweest dan de straten, maar een echt permanent thuis was het nu ook weer niet. Het punt was, Hyperion had honger gekend. Hij had hitte en kou en alle weerselementen gekend die de wereld maar te bieden had en hij had door de meeste heen geslapen met niet meer dan een sjofele deken om zich warm te houden. Hij wist hoe dakloosheid eruit zag – en het meisje voor hem vertoonde alle tekenen.

Haar aanzicht was een ruwe herinnering aan een leven dat hij al lang achter zich gelaten had, maar dat hij zich nog maar al te goed kon herinneren. Hij had altijd een rare relatie met de daklozen van Ba Sing Se; hij was hebberig omdat hij nooit veel gehad had en hij wist dat geen van de daklozen het zou redden op liefdadigheid, maar heel af en toe belandde er een kom eten bij een van de daklozen rond het theater of lag er een warme deken te wachten op een plek waar veel daklozen zouden slapen omdat het uit de wind of zon lag. Hyperion was geen man die dingen uit de goedheid van zijn hart deed, maar soms herinnerde hij zich waar hij vandaan kwam en dat een klein ding veel kon betekenen voor iemand die niets had.

Vandaar dat het meisje hem in een aparte positie bracht. De zakenman in hem zei dat hij het niet zomaar ongestraft kon laten dat ze zijn theater was binnengeslopen, maar een ander deel zag zichzelf, grofweg twintig jaar geleden, weggedoken tussen het publiek van een toneelstuk. Bijna gepakt worden bij een van die voorstellingen had zijn leven voorgoed veranderd. Een klein, diep weggestopt deel vroeg zich af of dat voor het meisje voor hem niet ook zo kon zijn.

Het meisje probeerde inmiddels langs hem door te glippen, maar Hyperion had de reflexen van iemand die lang zijn eten en geld bij elkaar had moeten stelen. Zijn hand sloot zich rond haar bovenarm voor ze erg ver kon komen en hield haar vast, stevig genoeg om haar te laten merken dat ze nergens heen kon zonder zijn medewerking maar niet zo stevig dat hij haar pijn zou doen. “Girl,” zei hij met een wrange glimlach. “I was sneaking into theatres and shows long before you were born. I know what it looks like when you have nowhere else to go.”

In een opwellig floot hij tussen zijn tanden op een van de stage hands die net vanaf de ingang naar beneden zoefde met een paar opgepoetste schoenen in hand. Het jongetje hield meteen halt, zijn gezicht rood van het rennen, en keek Hyperion vragend aan. “Once you’ve dropped those off, get this girl some food and water,” zei hij tegen het jongetje, dat al een tijdje bij het theatre meedraaide en daardoor wist meteen te gehoorzamen. Hij leverde de schoenen af bij een van de acteurs op het podium en verdween door een zij-ingang weer het theater uit, waarschijnlijk op zoek naar eten.

Ondertussen had Hyperion zich weer naar het meisje toegedraaid. Hij gebaarde naar de dichtsbijzijnde stoel. “Sit,” zei hij in een toon die bij de meeste van zijn werknemers geen tegenspraak duldde. “The boy will bring you something to eat. If you want to make yourself useful after you’ve finished, come and see me.” Hij gaf het meisje een doordringende blik alvorens hij kort knipoogde en opzij stapte. Hij zette haar bewust niet onder druk. Als ze ook maar enigszins op hem leek, moest ze uit haar eigen beweging naar hem toekomen als hij iets bij haar wilde bereiken.

tag: storme | notes: -  
Hyperion Dhatri
IC posts : 15
Real name : Celeste

Character sheet
Age: 38 Y/O
Residence: Ba Sing Se
Occupation: Owner of the Saeculum Theatre Company
Hyperion DhatriEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Storme wo apr 18, 2018 8:41 pm

Storme
AND ONCE THE STORM IS OVER, YOU WON'T REMEMBER HOW YOU MADE IT THROUGH; HOW YOU MANAGED TO SURVIVE. YOU WON'T EVEN BE SURE WHETHER THE STORM IS REALLY OVER. BUT ONE THING IS CERTAIN: WHEN YOU COME OUT OF THE STORM, YOU WON'T BE THE SAME PERSON WHO WALKED IN. THAT'S WHAT THIS STORM'S ALL ABOUT.
De man was sneller en wist blijkbaar ook wat ze wou doen want voor ze het wist had hij haar bij de arm gegrepen. Storme keek hem bozig aan, haar vriendelijke en onschuldige glimlach als bij toverslag verdwenen. Hij kneep niet bijzonder hard, maar ze was zeker dat het een afdruk zou laten. Ze had een bijzonder lichte huid en het feit dat ze al een tijdje ondervoed was maakte haar kwetsbaar. Zonder haar bending zou ze geen enkele mogelijkheid hebben om zichzelf te verdedigen - en ze was niet eens een bijzonder goede bender. Ze zou meer moeten oefenen.. Maar eigenlijk kon het haar niet zo veel schelen. Ze keek de man verbaasd aan toen die een jongen bij zich riep en hem opdroeg eten voor haar te gaan halen. Euhm, excuseer? Ze was geen arme puppy die gevoerd moest worden. Ze was bijna een volwassene, thank you very much. Haar grijze blik werd geïrriteerd maar ze kon geen woorden vinden om er tegenin te gaan. Ze begon bijna te stomen toen hij haar opdroeg om te gaan zitten; op een toon die je echt zou aanslaan tegen een hond. "I'm not a dog you can feed and tell what to do, you know!", riep ze boos achter zijn rug toen hij wegstapte. De jongen kwam af met eten en om heel eerlijk te zijn, nu de man hier niet meer op haar vingers stond te kijken nam ze het aan. Het was niet bijzonder veel maar het was misschien meer dan ze in een week gegeten had. desondanks was het snel weg. Zijn aanbod klonk vrij interessant, dat was waar.. Ze kon zich nuttig maken - en als hij bereid was om haar te betalen voor werk, hoefde ze niet meer elke dag op zoek. Het zou makkelijk zijn.. Maar ze wou niet als een liefdadigheidsproject gezien worden en dat zou ze hem heel duidelijk maken ook. Ze kwam van een rijke familie - ze kon geld vragen aan hen zoveel als ze wou, maar ze wou niets want ze wou vrij zijn en die rijkdom en vrijheid leken niet samen te gaan. Toch stond Storme op en liep ze op de man af. Haar uitdrukking was nors, hoewel ze misschien beter dankbaar of zo zou moeten zijn. "If you have a job offer for me, I'll accept it - but I want you to know that I am NOT a charity and I want to be treated like any other, okay?" Dat was misschien niet helemaal waar; ze zou graag beter behandeld worden. Als rijkeluiskindje was ze immers helemaal niet gewend om te werken, en hoewel ze het voorbije jaar wel had gemoed had ze het zware werk altijd afgeslagen. Ze zou zo ook aan eten raken. Als ze dit aanbod niet kwijt wou raken, zou ze waarschijnlijk ook iets zwaarder werk moeten doen. En dat was iets waarover ze waarschijnlijk nog wel een woedeaanval of twee zou krijgen, als het moment daar was.
TAGGED: Hyperion
❤️
Storme
IC posts : 17
Real name : Bunny

Character sheet
Age: 17
Residence: Homeless [Ba Sing Se]
Occupation: Unemployed
StormeEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Hyperion Dhatri wo apr 18, 2018 9:04 pm

Om het meisje wat ruimte te geven, liep Hyperion naar beneden richting het podium, waar hij de hele boel bij elkaar riep en de planning voor de dag uitstippelde. Aangezien hij waarschijnlijk nog wel even zou kunnen wachten op zijn hoofdrolspelers en niet veel meer tijd wilde verspillen, zette hij de understudies aan het werk, zodat de kleinere rollen in ieder geval hun deel konden oefenen. Eigenlijk was het zo erg nog niet, dat zijn twee voornaamste acteurs er nog niet waren; de understudies kwamen normaal niet veel aan het woord tijdens repetities terwijl ze de rol wel van voor tot achter moesten kennen voor het geval een van de echte acteurs niet kon spelen. Het was in acht jaar nog maar zelden voorgevallen, maar toch.

Terwijl zijn cast aan het werk ging, hield Hyperion een half oog op de achterste rij van het publiek. Hij had prima gehoord wat ze hem had nageroepen, maar hij had in zijn leven wel ergere dingen gehoord, dus had hij zich er weinig van aan getrokken. Dit was zijn theater, gebouwd met zijn bloed, zweet en tranen. Hij had er jaren voor gewerkt en hij had het vanaf het eerste begin duidelijk gemaakt dat zijn wil hier wet was. Zijn werknemers wisten het; ze wisten ook dat je van hele goede huize moest komen om met hem in discussie te kunnen gaan.

Vandaar dat de woorden van het meisje hem vrij weinig deden, al hield hij haar wel in de gaten, zelfs nadat hij op zijn vaste plaats op de voorste rij van het publiek was gaan zitten. Hij zat iets meer gedraaid dan normaal, een van zijn armen over de rugleuning gedrapeerd, zodat hij met de geringste beweging zijn aandacht van de zaal naar het toneel kon verplaatsen. Af en toe riep hij zijn cast correcties toe. Het was dan wel nog twee maanden voor de première, maar enige fouten wilde hij er nu al uit hebben, voordat ze de kans kregen vast te roesten.

Hij was er niet helemaal zeker van geweest dat het meisje zijn aanbod zou aannemen, maar even later stond ze dan toch voor hem, een norse uitdrukking op haar gezicht die Hyperion enkel deed glimlachen. Hij hoorde haar woorden stilzwijgend aan, zonder te bewegen. Pas toen ze uitgesproken was, ging hij wat rechterop zitten.

“You haven’t met me,” zei hij met opgetrokken wenkbrauw. “I’m not a man who’s inclined to charitable work. I have plenty you could do if you want it. I’ll pay you as much as I pay anyone else in your position and I’ll judge you by the same standards. Do well and I’ll keep you on. Mess up and you’re out. I don’t care if I have to kick you out onto the streets in the middle of the harshest winter.” Hij hield zijn hand uit en keek het meisje recht aan. “Deal?”

tag: storme | notes: -  
Hyperion Dhatri
IC posts : 15
Real name : Celeste

Character sheet
Age: 38 Y/O
Residence: Ba Sing Se
Occupation: Owner of the Saeculum Theatre Company
Hyperion DhatriEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Storme ma mei 07, 2018 6:44 pm

Storme
AND ONCE THE STORM IS OVER, YOU WON'T REMEMBER HOW YOU MADE IT THROUGH; HOW YOU MANAGED TO SURVIVE. YOU WON'T EVEN BE SURE WHETHER THE STORM IS REALLY OVER. BUT ONE THING IS CERTAIN: WHEN YOU COME OUT OF THE STORM, YOU WON'T BE THE SAME PERSON WHO WALKED IN. THAT'S WHAT THIS STORM'S ALL ABOUT.
Storme luisterde zwijgend naar de woorden van de onbekende man, haar ogen tot spleetjes toegeknepen. Ze wist niet of ze hem moest vertrouwen - ze kende hem ook helemaal niet. Tevens was Storme ook wat onzeker over het feit of ze dit aanbod moest aannemen of niet. Want aan de ene kant wou ze wel graag wat geld, om ten minste dagelijks wat eten en nieuwe kleren te hebben van tijd tot tijd te hebben. Maar aan de andere kant was Storme écht werken niet gewend, en wist ze ook dat ze waarschijnlijk makkelijk aan geld en een comfortabele levenstijl kon raken als ze haar ongefundeerde vendetta tegen haar familie kon vergeten. Het was niet eens echt een vendetta; het was gewoon dat ze in een woedeuitbarsting weggelopen was en te koppig om terug te keren. Haar koppigheid was verregaand, zo bleek. En daar was ze eigenlijk wel trots op - want minder sterke mensen waren allang met hun staart tussen hun poten teruggelopen naar het kasteel van een huis, met elke dag te veel eten en een comfortabel bed om in te slapen 's nachts. Als ze daar gebleven had, was haar earthbending misschien verbeterd, want trainen deed ze nu niet echt vaak en thuis werd ze daartoe verplicht. Maar dat was ook een reden waarom ze het zo lang al had uitgehouden, natuurlijk - ze hield ontzettend veel van haar vrijheid. Zou ze dat niet voor een stuk opgeven als ze voor hem ging werken? Hij stak zijn hand uit om de hare te schudden en even aarzelde ze, haar grijze ogen glijdend van zijn hand naar zijn blik. Uiteindelijk stak ze toch haar mager hand uit en schudde ze die van hem ze sterk ze kon. "Deal.", antwoordde het tengere meisje, hem recht in de ogen kijkend. "So when do I start?"
TAGGED: NAME, WORD COUNT, ANY OTHER NOTES
Storme
IC posts : 17
Real name : Bunny

Character sheet
Age: 17
Residence: Homeless [Ba Sing Se]
Occupation: Unemployed
StormeEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Hyperion Dhatri di mei 08, 2018 4:10 pm

In zijn leven had Hyperion al met veel mensen van doen gehad; dat kon haast ook niet anders, gezien zijn werk, maar zelfs daarvoor al was hij met genoeg mensen in contact gekomen. Hij had zijn eten en zijn geld bij elkaar moeten stelen, dus hij was er wel bedreven in geworden mensen te lezen – stelen deed je bij de zwakke benders en de non-benders die niet met een wapen konden omgaan, of bij diegenen die absoluut geen oog voor hun omgeving hadden.

Het punt was, Hyperion kon de meeste mensen wel goed inschatten of met redelijk gemak lezen. Het meisje voor hem was een iets lastiger geval. Misschien kwam het doordat ze op straat leefde (wat wel aan haar te zien was) dat ze wat argwanender was en weinig van haarzelf liet zien. Dat kon hij wel begrijpen. Het was wel vervelend omdat hij moeilijk kon inschatten of ze op zijn aanbod in zou gaan. Niet dat het voor hem heel veel uitmaakte wat ze deed; hij had genoeg stage hands om de dag mee door te komen, maar een extra paar handen sloeg hij nooit af.

Na enige tijd stemde het meisje dan toch toe en schudde zijn hand. Ze had een stevige grip, wat een geamuseerde glimlach op Hyperion’s gezicht bracht. “Right now, if you like,” antwoordde hij terwijl hij haar hand losliet en overeind kwam. “I’ll give you the grand tour, shall I?” Hij wenkte haar mee richting het podium en beklom de trap aan de zijkant, waarna hij de coulissen inliep. Het was er nu een drukte van jewelste met de kostuummakers en decorbouwers, dus Hyperion baande zich een weg tussen alle mensen door. “Dressing room, stock room,” wees hij het meisje. “You’ll be running all over the place, so get acquainted. Your task is basically to get whatever we need. One of the actors needs food or drink or a costume, you fetch it. If there’s cleaning up to do, you do it.”

Hij wierp een blik op het meisje. “If there’s any problem, you can come to me. I’m always around,” zei hij, omdat hij dat nu eenmaal tegen al zijn werknemers zei. Het was zijn bedrijf en hij wilde dat iedereen zich er op zijn gemak voelde. Anders kon er niet gewerkt worden. Hij hield halt in een lege kleedkamer, die vollag met oude kostuums. Hij keek het meisje aan. “Any questions?”

tag: storme
Hyperion Dhatri
IC posts : 15
Real name : Celeste

Character sheet
Age: 38 Y/O
Residence: Ba Sing Se
Occupation: Owner of the Saeculum Theatre Company
Hyperion DhatriEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Storme di jun 26, 2018 1:25 pm

Storme
AND ONCE THE STORM IS OVER, YOU WON'T REMEMBER HOW YOU MADE IT THROUGH; HOW YOU MANAGED TO SURVIVE. YOU WON'T EVEN BE SURE WHETHER THE STORM IS REALLY OVER. BUT ONE THING IS CERTAIN: WHEN YOU COME OUT OF THE STORM, YOU WON'T BE THE SAME PERSON WHO WALKED IN. THAT'S WHAT THIS STORM'S ALL ABOUT.
Storme volgde de man doorheen het theater. Het was groter dan het leek - en tegelijk voelde het krap, met alle bedrijvigheid. De mensen keken haar amper aan, te druk bezig met haar en make-up en het oefenen van hun tekst. Ze voelde zich vreemd beledigd en tegelijk ook wat opgelucht. In de stad was ze wel gewend om genegeerd te worden, en dat maakte het makkelijker om zonder veel aandacht overal doorheen te glippen - maar vroeger, toen ze nog rondliep in haar dure kledij en met altijd een bediende aan haar zij, werd ze meer dan eens met jaloezie bekeken. Dat was, eerlijk waar, een gevoel dat ze miste. Het tengere meisje keek rond tijdens de rondleiding en ze probeerde te onthouden waar alles was; al had ze het gevoel dat ze dat snel genoeg zou leren. Op het einde vroeg hij of ze nog vragen had. Storme dacht even na. "Yeah.. What will I have to do and how do I know when to do it?" Ze had nul komma nul ervaring in dit veld, het theater - of eigenlijk gewoon met vast werk. Het was een gift uit de hemel dat ze dit had kunnen vastkrijgen.. Maar aan de andere kant was het iets dat ze nog nooit eerder gedaan had, en ze wou het niet echt kwijtspelen nu ze het had. Misschien kon ze morgen voor het eerst weer eens iets anders dan een droog stuk brood eten. Of iets anders dragen dan een kledingstuk die ze ergens van een wasdraad gepikt had.  
TAGGED: Hyperion
Storme
IC posts : 17
Real name : Bunny

Character sheet
Age: 17
Residence: Homeless [Ba Sing Se]
Occupation: Unemployed
StormeEarthbender

Terug naar boven Ga naar beneden

Let's get down to business Empty Re: Let's get down to business

Bericht van Gesponsorde inhoud

Gesponsorde inhoud

Terug naar boven Ga naar beneden

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven

- Soortgelijke onderwerpen

 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum