Catching Fire

van **Eloise Prentice** vr apr 27, 2018 11:51 pm

.CATCH ME IF I FALL.

Gehaast getik weerklonk door de intussen rustiger geworden straten. Het geluid was afkomstig van een gehakte blondine, die in alle haast geen tijd gehad had om zich fatsoenlijk om te kleden en haar werkvisagie lieten nog vage sporen na op haar bezorgde gezicht. Ze hoopte dat ze niet te laat was. Eloise’s voeten vonden moeiteloos hun weg over het vertrouwde wegennetwerk, maar ze was het hier levendiger gewend. Niet gek natuurlijk, aangezien het tegen sluitingstijd van de meeste faciliteiten liep, en de zon de lucht in brand zette; de meeste bewoners vermeden het centrum van Fire Fountain City als de pest wanneer het donker werd. Dat wilde zeggen, de meeste degelijke burgers waar ze zichzelf -zo kwam Eloise tot het besef- niet bepaald toe kon rekenen. Het voelde vreemd hier weer terug te keren. Als voormalig aspirerend actrice had ze haar leven hier de rug toegekeerd voor wat eigenlijk haar enige optie was geweest, maar had gevoeld als een kans. Een kans om iets op te bouwen waar ze later met trots op terug zou kunnen kijken. Toen Victoria Qingzhao, bij wie Eloise een grote schuld had opgebouwd, haar een aanbod deed om deze kwijt te schelden als ze voor haar circus zou gaan werken, was ze diezelfde dag nog vertrokken. Vanaf het moment dat ze haar nieuwe thuis had gevonden in de vorm van een treinwagon, was ze in het capitool van de vuurnatie verbleven. Tot nu. Die ochtend had ze zich nietsvermoedend klaargemaakt voor een generale repetitie -kostuum en make-up inbegrepen- tot Victoria mededeelde dat ze iets nodig had en Eloise die taak op zich had genomen. Niet omdat ze nu een brandend verlangen had om in haar verleden te wroeten, maar omdat ze de vrouw nogal wat verschuldigd was. Of dat gevoel ooit zou verdwijnen wist ze niet. Het had er in ieder geval voor gezorgd dat ze na de training zo snel mogelijk naar haar oude thuisfront afreisde.

Opluchting overspoelde Eloise. Het leek erop dat ze een smidse had gevonden waar nog leven achter de doffe glazen brandde. Ze veegde wat aan haar voorhoofd geplakte haren die haar zicht wat hadden belemmerd uit haar ogen met de rug van haar hand alvorens ze voorzichtig tegen de deur duwde. Wat een verademing dat deze meegaf. ’Good evening,’ maakte ze aarzelend haar aanwezigheid kenbaar. Ze schraapte even haar keel om er zeker van te zijn dat de smid zou weten dat deze een klant op zich had wachten. Hij of zij zou hopelijk weldra het gezicht laten zien, want als ze met lege handen weer terug zou komen zou ze alleen maar verder in de min komen te staan bij haar baas.

van **Elli** di mei 01, 2018 11:11 am

Grote ramen die de voorkant van de winkel kende lieten een behoorlijke hoeveelheid licht binnen en een ondergaande zon kleurde het interieur een rode tint. De smederij was gelokaliseerd aan de voorste rand van de cirkel die het plein vormde; de locatie bezorgde haar een uitzicht op het gigantische beeld van Fire Lady Nephthys dat pronkte in het midden. Niet te vergeten de flink bevolkte straten die rond een uur of zes abrupt leeg waren. De uitnodigende drukte en 'koopmogelijkheden' leken rond dit tijdstip spontaan haar glorie te verliezen. Zelf had de zwoegende werkster een dag van bijna tien uur achter de rug, en over een klein halfuurtje was het welletjes. Klanten waren rond dit tijdstip zeldzaam. Meestal werkte Elli wat voor of sloot ze net dat kwartier eerder haar deuren. Zo was ze dat laatste ook nu van plan.
De zwartharige legde het gereedschap met een zucht naast haar neer en kraakte haar vingers. De –fysiek vrij zware– baan was absoluut niet verkeerd, gaf haar het gevoel dat ze met iets nuttigs bezig was en dat ze gelijkerwijs de kracht in armen en handen trainde, maar het moment dat ze haar zwarte werkkleding kon verruilen voor iets waarin ze zich meer.. vrouwelijk voelde kwam elke avond weer als een verademing. Ze ruimde op wat opgeruimd moest worden, ontdeed haar handen van het smeer en andere zwarte troep en schudde vervolgens haar haren uit haar staart. Voor een moment liep Elli naar het achterste gedeelte van de winkel en pakte de sleutel die de voordeur zou kunnen sluiten. Toen ze zich echter omdraaide werd ze vergezeld door een blonde meid die in de deuropening stond, gepaard met het toepasselijke geluid van een dichtslaande deur.

"Good evening." De –waarschijnlijk zo goed als– leeftijdsgenote leek misplaatst in haar momentele omgeving. Vrij donker, haast potent, mannelijk. Zij droeg hakken, had contrasterend licht haar en straalde zowel iets onschuldigs als het tegenovergestelde hiervan uit. Elli kon overigens moeilijk iets hierover zeggen; zelf blende ze prima in met de donkere werkomgeving dankzij haar simpele outfit die niet complimenteerde, maar verkoos ze in het algemeen liever ook de hakken en een mooi jurkje. Was misschien wel te zien aan de eyeliner en mascara die haar ogen omringden en de twinkeling die continu flikkerde in haar gouden ogen. Al met al; deze aantrekkelijke vrouw, klant?, kwam ongelegen.
"Good evening," wierp ze terug, haar toon niet geheel onderdrukkend dat ze geen feest vierde om haar aanwezigheid. "..Can I help you?" In de tussentijd was ze uit de schaduwen gestapt en was ze weer prominent aanwezig in de nu stille winkel. Haar blik vond die van het meisje, en ze keek bedenkelijk, haar hoofd een tikkeltje schuin: "You seem familiar."

van **Eloise Prentice** wo mei 02, 2018 11:57 am

.CATCH ME IF I FALL.

Het duurde even voor ze het geluid dat haar terug werd gekaatst te lokaliseren. Deels omdat haar aandacht na haar aankondiging afgedwaald was naar het raam en ze zichzelf even liet versmelten met de herinneringen die het uitzicht met zich meebracht. -Het plein met het standbeeld van de Fire Lady, het was of ze zichzelf daar kon zien lopen als achtjarig meisje, aan de hand van haar vader.- Deels omdat de eigenaar van de stem nogal was opgegaan in de donkerte van het pand. Eloise’s ogen probeerden zich uit alle macht aan te passen het grote verschil in helderheid nadat ze haar hoofd in de richting van het geluid had gedraaid. Haar mond vormde een ‘o’ die leek te impliceren dat alles op zijn plek viel. Steeds meer contrast begon zich van de donkere achtergrond te ontwikkelen, tot ze een paar opvallend fonkelende ogen ontmoette. ‘..Can I help you?’ De vrouw was, nu ze een stap naar voren had gedaan, beter zichtbaar, en de make-up die haar gezicht -voornamelijk haar ogen- accentueerde viel ten prooi aan Eloise’s aandacht. ’Right. Yes,’ schudde ze zichzelf wakker van in welke slaap ze zich dan ook bevonden had. ’Hold on…’ Ze zwaaide haar tas over haar schouder en liep naar voren om deze op de toonbank te laten rusten terwijl ze hem grondig doorzocht.

‘You seem familiar.’ Eloise grinnikte. ’That’s probably because I failed miserably as an actrice. We have those faces, you know, that you just-’ Even had Eloise opgekeken van de haastig bij elkaar gepakte rommel die de inhoud van haar tas vormde. Haar vingers hadden zojuist de tekeningen van Victoria te pakken gekregen, en ze liet de tas langzaam zakken terwijl ze de vrouwelijke smid aan bleef kijken. Haar grappende woorden waren gestokt in haar keel. Tot haar verbaasde blik werd gebroken door een wijde grijns. ’Elli,’ lachte ze. Het meisje was vroeger met regelmaat te vinden in de nachtclub waar Eloise lange tijd gewerkt had. Natuurlijk had ze doorgehad dat het werk van de meisjes iets van elkaar verschilde. Hoewel ze er nooit vragen over had gesteld, had iets in haar altijd geweten dat het bij Elli niet om geld verdienen ging. Maar net alsof ze bij de groep meisjes die er vast werkten hoorde, zorgden ze voor hun eigen soort. ’I almost didn’t recognise you without a margarita in your hand and a man drooling all over you.’ Ze verschoof haar gewicht op één been terwijl ze met een uitdagende grijns wachtte tot Elli haar begroetende woorden had geïncasseerd.

van **Elli** wo mei 02, 2018 3:03 pm

De blondine leek uit haar kortdurige roes te komen op het moment dat Elli haar mond had opengetrokken. "That’s probably because I failed miserably as an actrice. We have those faces, you know, that you just-" Er ontstond tijdens het aanhoren van de woorden langzaam een grijnsje op haar gezicht, terwijl de ander haar tas doorzocht. Ze wilde net inhaken op wat ze zojuist gezegd had–maar toen was er een soort klik. Op het moment dat de meid leek te realiseren wie ze voor haar had viel ook bij Elli zelf het kwartje. "Eloise," volgde ze haar op; duidelijk makend dat herkenning niet eenzijdig was. Ook bij haar ontstond er een grijns op haar gezicht. Het was vrij zeldzaam, maar Eloise was iemand geweest die ze tolereerde en met wie ze een simpel woord kon wisselen. Sowieso was de situatie waarin de twee elkaar troffen het nachtleven geweest; een vrijetijdsbesteding waar over het algemeen ook een flinke scheut spanning en irritaties die je overdag had opgelopen liet varen.

"And I almost didn't recognize you without..-" Ze liet haar blik even over de meid gaan en concludeerde dat er niet enorm veel verschil aan te treffen was. Ze had geen idee wat voor werkzaamheden de blondine nu dagelijks uitvoerde, maar ze vermoedde dankzij de restjes make up die nog op haar gezicht zaten en het tijdstip dat het iets anders was dan bij de eerdere club waar ze elkaar van kenden. Of nou ja, kenden? Pretty much. Van gedetailleerde informatie over het leven van Eloise was ze eigenlijk niet op de hoogte; het was meer een kwestie geweest van moeiteloze gesprekken en prima avondbestedingen. Elli kantelde haar hoofd wat schuin. "Nothing. I'm just bad with faces. Blaming it on the long day." Ze lachte kort, terwijl haar goudachtige blik ging naar het gefrummel dat Eloise uitvoerde in haar tas. Ze bleek al snel gevonden te hebben wat ze zocht en haalde vervolgens het voorwerp van de toonbank af. "How are you? It's been long." Een grijnsje verscheen op Elli's gezicht, haar ogen rustend op die van de oude bekende. Ze trok haar wenkbrauw op, leunend tegen de toonbank. "Since when do you pick stuff up on order instead of getting me drunk and keeping creeps off of us?" vuurde ze terug, de uitdagende blik van Eloise delend. Het leek haar onlogisch dat ze was gekomen voor eigen redenen, en één plus één maakte twee. Ze grinnikte; liet haar blik nogmaals schaamteloos over de blondine gaan. "You look great, by the way."

van **Eloise Prentice** di mei 29, 2018 7:04 pm

.CATCH ME IF I FALL.

Het laatste wat Eloise verwacht had was het tegen het lijf lopen van deze oude bekende. Haar eerste reactie was vooral het voor Eloise zo kenmerkende enthousiasme. Desondanks voelde het niet zo vertrouwd om haar gezicht weer eens te zien als ze gedacht had. Natuurlijk, er waren vast voor beide meisjes herinneringen aan het gezicht tegenover dat van hen verbonden die ze liever zo ver mogelijk verstopten. Eloise had het werk dat ze had gedaan prima gevonden, maar dat was, besefte ze nu ze uit dat wereldje geklommen was, omdat er gebrek was aan beter. Het was haar enige optie geweest. Ze wist niet veel over Elli, maar ze vermoedde dat er vrij weinig vrouwen kozen voor hetzelfde carrièrepad als zij. Het was vreemd om Elli te zien net voordat de zon onderging in plaats van uren daarna, achter een toonbank en beschermende kleding, in plaats van aan een bar en schaars gekleed. Plotseling schaamde ze zich voor haar voorkomen. Haar wat versleten trainingskleding en de sporen van de theatrale make-up waren nu niet echt de manier om indruk te maken op iemand die ze kende uit een nachtclub.

Ondanks de wervelwind aan emoties die de ontmoeting bij Eloise had losgemaakt, was de manier waarop ze moest lachen om Elli’s comeback niets dan oprecht. ‘How are you? It's been long,’ informeerde de blondine terwijl ze haar met haar karakteristieke grijns nog eens inspecteerde. Alsof ze er zeker van wilde zijn dat ze echt de juiste voor zich had. ’It has…’ beaamde Eloise, in haar geheugen de laatste keer dat ze haar gezien had terughalend. Het voelde als jaren geleden, niet zoals de paar maanden die er in werkelijkheid verstreken waren. Waarschijnlijk omdat het aanvoelde als een ander leven, waar het eigenlijk ook wel in de buurt kwam als je het haar vroeg. Eloise was klaar om een beknopte omschrijving van dit nieuwe leven te geven, maar Elli’s analytisch vermogen was haar net voor. ‘Since when do you pick stuff up on order instead of getting me drunk and keeping creeps off of us?’ Een glimlach verscheen op haar gezicht. Elli was er wel in geslaagd de hoogtepunten van haar carrière uit te lichten, wat haar vervulde met een onverwacht gevoel van nostalgie. Plus, ze was best onder de indruk van wat Elli had weten uit te vogelen over haar nieuwe bestaan. ’Alright, detective, I confess,’ -Voor het dramatisch effect gooide ze haar handen in de lucht- ’I left the nocturnal scene a while ago, as you might have noticed.’ Haar afwezigheid was uiteraard iets wat opviel, zoveel vertrouwen in haar extraverte aard had ze best wel. ’For the cirque, actually.’ Het was iets dat ze een tikkeltje beschaamd toevoegde, want acrobaat in een nog vrijwel onbekend circus was nu eenmaal niet zo’n upgrade als het zijn van de beste smid van het continent.

‘You look great, by the way,’ deelde Elli nog mede. Eloise stootte een schamper lachje uit, met haar hand de opmerking letterlijk wegwuivend. Flirty as always. ’Well can I just say carbon is a lovely shade on you?’ Ze zette haar handen in haar zij alsof ze helemaal niet probeerde te verhullen dat ze zelfvoldaan was met die terugkaatsing. ’How’d you end up here?’ Halverwege haar zin had ze zich al gerealiseerd dat ze nooit had geweten wat Elli overdag had uitgespookt toen ze nog ‘collega’s’ waren. Voor hetzelfde geld had ze dit werk altijd al gedaan. Toch vond ze het wel een interessant gegeven dat ze nu vrij spel had ernaar te vragen, in plaats van de mysteries in stand te houden in een rokerige nachtclub.

van Gesponsorde inhoud

Catching Fire

Catching Fire

Re: Catching Fire

Re: Catching Fire

Re: Catching Fire

Re: Catching Fire

Re: Catching Fire