⠀⠀DiscordDeviantArt
Welcome


"Nadat Avatar Roku overleed was de verbindende factor tussen de vier naties verdwenen. Al snel liepen de spanningen op. Vooral water en vuur, van oudsher elkaars tegenpolen, konden steeds minder van elkaar hebben. Het begon klein: Anti-water propaganda in de vuurnatie, een ban op bezoeken van vuurmeesters op de noordpool..."


Welkom op Untold Tales, een Nederlandstalige open-world RPG gebaseerd op de bekende Avatar: The Last Airbender serie. Dit forum speelt zich af in de tijd vlak voor de honderd jarige oorlog, en opent zo een mogelijkheid voor een geheel eigen plot en ontwikkeling van de wereld en diens karakters. Creëer je eigen karakter, sluit je aan bij een van de naties en ontdek deze net iets andere versie van de welbekende, nostalgische wereld van Avatar.


Important links

switch







Event


Helaas is de korte periode van rust snel tot een eind gekomen. Tijdens een 'vredes' vergadering tussen de leiders van de vier naties heeft de vuurnatie de stad Gaoling in beslag genomen. Hoe zouden het aarderijk en diens inwoners hier op reageren? De meningen over de situatie zijn verdeeld, maar over een ding is men zo goed als zeker. Betekend dit het begin van een oorlog?

Posten in Gaoling is op dit moment op eigen risico. Ook zijn er kansen op random events in topics die zich daar afspelen. Ook dient iedere bewoner binnen te zijn voor zonsondergang!

Current Goal



Reach 100 members

83 / 100


Current Contest


Op dit moment vinden er geen contests plaats. Stay tuned!

Spotlight


Character of the month
Ylva Nephelae

Word count


Word Length: 0


Lost and found

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Ga naar beneden

Lost and found Empty Lost and found

Bericht van Kokoro di maa 13, 2018 12:57 pm


K O K O R O' S
S T O R Y


Het kleine kleuterhandje werd stevig vastgehouden, en af en toe, als het jongetje stilstond om iets te bewonderen of om op adem te komen, werd eraan getrokken. De kleine groep nomaden was al lang op reis. Voor het grootste gedeelte hadden ze gevaren, iets wat op zich al een compleet nieuwe ervaring was geweest voor kleine Kokoro, maar nu liepen ze op onbekend gebied, vlakbij de grens van de zogenaamde Fire Nation, nog een concept dat voor hem maar vaag was. Zijn grootmoeder was met zijn moeder op de boot achtergebleven, en zijn oom trok hem nu mee. Wat ze nu precies gingen doen, wist hij niet. Zijn benen begonnen wel moe te worden, vond hij, dus stopte hij met lopen. Dit resulteerde alleen in een diepe zucht en opnieuw een ruk aan zijn arm, waardoor hij boos doorliep, ogen nu gevuld met krokodillentraantjes. "I don't want to walk," zei hij koppig, probeerde nog een keer te stoppen met lopen, maar zonder resultaat. Zijn familie hield zich maar afzijdig van hem, eigenlijk sinds hij voor het eerst zijn vuurskills had laten zien. Dat vond hij jammer, want hij wilde nou juist weten hoe trots ze wel niet op hem waren dat hij ook kon benden. Maar ze waren gelijk op reis gegaan, dus misschien was dat de reden dat ze niet zoveel met hem gepraat hadden. Te druk met alles wat er geregeld moest worden op een reis, al wist Kokoro niet wat dat dan precies inhield. Toen kwamen de vier nomaden - zijn oom, tante, en hun twee zonen - die hem maar steeds meetrokken tot stilstand. Ze wisselden wat woorden met elkaar, maar zacht genoeg zodat hij het niet horen kon, en met een pruillip keek hij omhoog. "Wha's wrong?" Meteen kreeg hij vier paar ogen op zich gericht, harde blikken die hem lieten schrikken. Hij herhaalde zijn vraag opnieuw. Was er iets fout gegaan? Moesten ze dan misschien terug naar de boot? Dat zou hij niet erg vinden, want dan kon hij daar misschien even uitrusten, op zijn moeder's schoot met een beker warme melk. "Kokoro," zijn tante die zijn naam uitsprak trok hem uit zijn gedachte van warme melk. "You have to wait here for a while. We forgot something on the boat, and we're going to get it now. You just wait here, okay?" Dit idee stond hem niet zo aan. Als ze iets vergeten waren, kon hij toch mee terug? Het exploren was wel leuk, maar in zijn eentje blijven wachten vond hij toch maar niks. "I want to come with," verklaarde hij, en maakte grabby hands naar zijn oom, dat hij hem optillen moest. Deze schudde echter resoluut zijn hoofd. "No, Kokoro, you just wait here and be a good boy, we'll be right back." Hiermee draaide de vier nomaden zich om en begonnen ze aan de terugreis naar de boot, die echt best ver weg lag vond Kokoro, want ze waren al lang aan het lopen. In ieder geval kon hij nu even zitten en rusten. Hij zakte door zijn knietjes heen en liet zich op de grond zakken, niets gevend om het feit dat zijn wollen, blauwe kleren dan vies zouden worden. Dalijk, als zijn familie hem weer kwam ophalen, zouden ze het vast niet zo leuk vinden. Maar daar dacht hij nu nog maar niet aan.

De uren verstreken veel te langzaam, en het wachten leek eindeloos te duren. Kleine Kokoro had er na twintig minuten al genoeg van, maar nu ruim drie uur later, begon het koud en bovenal donker te worden. Hij snapte niet waar de rest bleef, want zó ver lopen was de boot nou ook weer niet, en zachtjes begon hij te snikken. Zijn maag rommelde al zeker een uur lang en het onwillekeurige rillen van zijn lichaam was ook niet meer te stoppen. De tranen die eerst zachtjes vielen, kwamen nu met stromen uit zijn ogen, en zijn volume was ook niet zacht te noemen. Het duurde niet lang voordat hij voetstappen hoorde. Was dan eindelijk de rest van zijn tribe daar? Met grote ogen keek hij om zich heen, het huilen allang vergeten, maar echt iets zien lukte niet want de zon was nu helemaal onder. Hij zag alleen een gele gloed en hij snapte niet waar vandaan dat moest komen want hij kende niemand die licht kon maken, alleen hijzelf met zijn vuur, al ging dit willekeurig en helemaal niet wanneer hij dit wilde. Toen kwam de bron van het licht echter in beeld, en meteen gilde het jongetje verschrikt. Want wie daar stonden waren die grote mannen, die hij helemaal niet kende. Hij wist niet wat hem overkwam toen één van hen hem oppakte, maar hij werd zachtjes gesust en uiteindelijk nam de honger en vermoeidheid het over en viel hij in slaap op de vreemde, onbekende schouder.
Kokoro
IC posts : 3
Real name : Loïs

Character sheet
Age: four-and-a-half already!!
Residence: with ryuu ~~
Occupation: being the cutest boi ever
KokoroFirebender

Terug naar boven Ga naar beneden

Lost and found Empty Re: Lost and found

Bericht van Ryuu di maa 13, 2018 3:56 pm




fire is the element of power.
Geconcentreerd zat de man gebogen over een kleine stapel documenten. Het flikkerende kaarslicht liet de letters dansen, dus richtte hij zich op een grotere kandelaar op de hoek van het geïmproviseerde bureau. De zon was wel heel snel weg gezakt, zo bleek maar, en hij kon wel wat extra licht gebruiken. Via een korte beweging van zijn pols stak hij de vier kaarsen in de kandelaar aan, waardoor de tent meteen een stuk beter verlicht was. De rode wanden zorgden voor een aangename gloed. Toch miste hij thuis. Expedities als deze moesten nu eenmaal worden uitgevoerd, en aangezien hij verantwoordelijk was, was het ook zijn taak om zijn troepen te inspecteren. Iets wat hij met plezier deed, al was hij daarmee een paar weken van huis.

Net toen hij een document had opgerold om het mee te sturen met een messenger hawk, hoorde hij rumoer buiten zijn tent. Enkele seconden later werd zijn naam geroepen. Hij stond op en liep een beetje verward naar buiten, de flap van zijn tent open latend toen hij de open plek op stapte. Een groepje soldaten, die hij eerder op verkenning in de omgeving had gestuurd, stonden op een hoopje vlak voor zijn tent. ”What’s going on, Captain Shinu?” Vroeg hij, zich richtend tot de leider van deze unit. ”We found a Water Tribe boy, alone in the forest, Sir”, Reageerde die, een serieuze ondertoon in zijn stem. Ryuu fronste zijn wenkbrauwen. ”Water Tribe?” Herhaalde hij, niet zeker of hij het goed verstaan had. ”Yes, Sir”, Bevestigde de Captain, en een soldaat stapte voorwaarts. Het jongetje zat op zijn arm, een beetje angstig om zich heen te kijken.

Meteen schoot er een steek van medelijden door zijn hart heen. Wat deed zo’n jong kind, Water Tribe dan nog wel, helemaal alleen in Fire Nation gebied? ”Take him inside my tent and go fetch some food”, Beval hij enkele omstaanders. Meteen schoten ze in actie, en hij volgde de soldaat met het kind naar binnen. Die zette hem neer op een van de gemakkelijke kussens, die in de hoek van de tent lagen. Ryuu gebaarde dat hij enkele stappen achteruit kon nemen. Hij ging zelf op een ander kussen zitten, zich verlagend tot het niveau van het kind om niet bedreigend over te komen. ”Hi there”, Zei hij zachtjes. ”I’m Ryuu”, Stelde hij zichzelf voor. ”Are you hungry?” Vroeg hij vervolgens. De meer serieuze vragen moesten maar even wachten. Hij wilde het jongetje namelijk niet nog angstiger maken door hem gelijk naar zijn naam, afkomst of reden van zijn aanwezigheid hier te vragen.
 
Ryuu
IC posts : 28
Real name : Wolf

Character sheet
Age: 34
Residence: Royal Palace, Capital City, Fire Nation
Occupation: High General
RyuuFirebender

Terug naar boven Ga naar beneden

Lost and found Empty Re: Lost and found

Bericht van Kokoro di maa 13, 2018 5:51 pm


K O K O R O' S
S T O R Y


Hij wist niet hoe lang hij geslapen had in de armen van de onbekende man, maar toen hij wakker werd, voelde hij zich nog niet uitgerust. Ook was het nog donker, zag hij meteen. Instinctief kroop hij ietsje dichter tegen de man aan, die hem opnieuw suste en hem wat anders vastpakte zodat hij over zijn schouder heenkijken kon. Met wijde ogen nam Kokoro zijn omgeving in zich op. Het was zoals niets dat hij ooit gezien had, en om te zeggen dat hij verbaast was, was een understatement. Waar was hij nu weer beland? Er stonden overal doeken overeind gehouden door stokken, maar ze waren in hele andere kleuren dan thuis. En er waren nog veel meer mannen hier, die ook hele gekke kleren droegen. Wat was dit en waarom droeg niemand blauw? De kleuter was bang door alle nieuwe indrukken, en dook in elkaar toen hij een stem hoorde, harder dan het geroezemoes om hem heen. De man die hem droeg stapte naar voren, en Kokoro draaide zich heel voorzichtig om, waarbij zijn trillende handjes zijn drager stevig vasthielden. Hij volgde niet helemaal waar het over ging, hij was immers nogal overprikkeld, maar binnen de kortste keren werd hij zo'n raar stokkendoek binnen gedragen en neergezet op een paar zachte kussens. Zachtjes humde het jongetje, want dít was een stuk beter dan op de koude grond zitten of zich vastklampen aan een hard harnas. Toen hij echter oog in oog kwam met de man die hij eerder ook gezien had, stopte zijn hummetje abrupt. Met grote ogen volgde hij de bewegingen van de ander, en hij balde zijn handen in kleine vuistjes. Hij kon zich nog maar net concentreren op de vragen die hem gesteld werden. "I'm K-K-..." Hij begon met stotteren. Dat wilde hij nog wel is hebben als hij zenuwachtig was of lange zinnen moest zeggen, want praten kon soms toch nog wel een beetje lastig blijken. "Kokoro," wist hij toen uit te brengen, en hij knikte wild toen de ander vroeg of hij trek had. Hij was het net in alle commotie even vergeten, maar nu de gekke man voor hem het zei, realiseerde hij zich hoeveel honger hij ook alweer had.
Kokoro
IC posts : 3
Real name : Loïs

Character sheet
Age: four-and-a-half already!!
Residence: with ryuu ~~
Occupation: being the cutest boi ever
KokoroFirebender

Terug naar boven Ga naar beneden

Lost and found Empty Re: Lost and found

Bericht van Ryuu wo maa 14, 2018 7:59 pm




fire is the element of power.
Zijn gedachten gingen meteen aan een hoge snelheid naar allerlei oplossingen voor dit probleem. Het jongetje zag er moe en hongerig uit, wat hem liet vermoeden dat hij toch al een tijdje alleen was. Iets wat hij niet echt snapte. Als iemand zijn kind kwijt was, dan merkte hij dat toch op? Dan ging hij toch zoeken? Hij zag het nu ook niet gebeuren dat een kind van deze leeftijd echt heel ver ging stappen. Zeker niet als het eenmaal door had dat het verloren was gelopen. Meestal gingen ze dan zitten huilen, ter plekke. Omdat ze angstig waren. Als zijn ouders hem liepen zoeken, dan hadden ze hem toch onderhand moeten vinden? Maar Ryuu hield zijn vragen en bezorgdheden nog even stil. Hij was niet bepaald ervaren met kinderen, maar hij had niet het idee dat het slim zou zijn om hem er op te wijzen dat zijn ouders nergens in de buurt waren. Daarnaast wilde hij hem ook niet overstelpen met vragen, gezien hij niet eens zeker wist of hij wel een coherent antwoord uit hem zou krijgen op dit moment.

Dus begon hij met wat hij het meest logische vond. Zichzelf voorstellen, wat hem minder een ‘vreemde’ zou maken. Hoopte hij. Het kind stelde zichzelf voor als Kokoro. Verder gaf hij aan dat hij wel degelijk honger had. Met een knikje stond hij op en liep hij naar de ingang van de tent, waar een soldaat hem al tegemoet kwam met een kom rijst en geroosterde eend. Hij nam de kom over en liep terug naar de kussens. ”This is soldier food, it’s going to make you strong”, Zei hij met een glimlachje, terwijl hij de kom voor de ander neerzette. Het was niet echt heet meer, gezien de keuken het avondmaal al eerder had geserveerd. Hij nam een houten lepel van de tafel naast hen en stak die in de rijst. Vervolgens liep hij naar de soldaat die nog in de tent stond. ”Take six men and make groups of two. His parents have to be somewhere in this forest. If you don’t find them after an hour, come back and send out new men. Don’t stop searching until midnight”, Gaf hij op gedempt volume de instructies door. De man boog en liep naar buiten, om zijn job te gaan uitvoeren. Ryuu nam ondertussen twee bekers water en ging weer zitten, de ene beker naast de kom plaatsend terwijl hij zelf een slok nam uit de andere.
 
Ryuu
IC posts : 28
Real name : Wolf

Character sheet
Age: 34
Residence: Royal Palace, Capital City, Fire Nation
Occupation: High General
RyuuFirebender

Terug naar boven Ga naar beneden

Lost and found Empty Re: Lost and found

Bericht van Kokoro wo maa 21, 2018 3:22 pm


K O K O R O' S
S T O R Y


Met vermoeide, maar nieuwsgierige ogen volgde hij de kom met eten die zijn kant op gebracht werd. Hij keek afwachtend naar de oude man, die vertelde wat er dan wel niet precies in zat. Het kon hem niet zoveel schelen; hij zag rijst, dan vond hij alles al goed! Thuis hadden ze ook vaak rijst en hij vond het heel erg lekker dus dit moest dan ook wel lekker zijn. Soldier food klonk toch wel spannend moest hij toegeven, dus de uitleg was dan ook weer niet ongewenst. Hij glimlachte breed terug toen de ander de kom voor hem neerzette, zijn verlegenheid naar de achtergrond gedrukt. Toen hij de rijst inspecteerde zag hij wel dat er helemaal geen utensil in zat en dat vond hij dan wel weer gek. Moest hij het met zijn handen eten? Dat mocht hij thuis niet - ook al deed hij het soms alsnog. Hij wilde bijna zijn handen in de kom proppen toen er een lepel in gezet werd. Oh. Toch wel zoals thuis, al was het wel ander materiaal. Hij herkende dit als hout, want dat was er op de boot ook geweest. Kokoro pakte de lepel vast, en schepte een flinke hap rijst op voor zichzelf, waarna hij dit met moeite in zijn mond stopte. Het ging net niet goed. Ongeveer de helft viel van de lepel af op de juist zo mooie kussen waar hij op neergezet was. Geschrokken keek hij op, in angst dat Ryuu het misschien gezien had, maar die stond met een andere man te babbelen dus die had nog even niks door. Geconcentreerd zette Koko de lepel terug in de rijst en probeerde met zijn handen de vlek die hij op het kussen gemaakt had weg te halen door er hard over te wrijven. Alleen maakte dit het jammer genoeg erger. Rode blosjes verschenen op de kleine jongen zijn wangen want hij was toch wel bang dat de ander het dalijk door zou hebben. Dus deed hij wat iedere kleuter zou doen en stond hij op, waarna hij het kussen omdraaide en er snel weer op ging zitten. Zo, dan kon die vlek mooi niet meer gezien worden. Tenzij het kussen verplaatst zou worden en het duidelijk werd dat de vlek nu ook op de grond afgedrukt was. Ryuu kwam toen weer naar hem toe, dus lang de tijd had hij niet om zich zorgen te maken over het vlekken-incident. Koko glimlachte opnieuw liefjes, maar had nu wel een ondeugende glinstering in zijn ogen, want er was daarnet een idee in zich opgenomen die hij heel aantrekkelijk vond. "Mijn papa en mama helpen mij altijd met eten. Dan houden zij de lepel vast." verklaarde hij vrolijk, en stak meteen de lepel uit naar Ryuu, in de hoop dat deze in zijn val zou trappen en hem zou voeren. Een heel lief, haast smekende uitdrukking kwam op zijn gezichtje, want als er iets was waar Kokoro van hield, was het wel als anderen hem ontzettend verwenden.
Kokoro
IC posts : 3
Real name : Loïs

Character sheet
Age: four-and-a-half already!!
Residence: with ryuu ~~
Occupation: being the cutest boi ever
KokoroFirebender

Terug naar boven Ga naar beneden

Lost and found Empty Re: Lost and found

Bericht van Ryuu do maa 22, 2018 11:11 am




fire is the element of power.
Hopelijk zou hij met de maaltijd het vertrouwen van het kind winnen. Hij had absoluut geen slechte bedoelingen, maar gezien hij overduidelijk Water Tribe was.. Hij was jong, maar had misschien al vooroordelen. Verhalen die hij gehoord had van zijn ouders, of toevallig had opgevangen als anderen er over spraken. Hoeveel hij er van begrepen zou kunnen hebben, was een mysterie. Maar het zou vast angst opwekken, bij ieder kind en menig volwassene. Hij leek echter niet bang te zijn van de soldaten, of van hem. Zou hij überhaupt wel doorhebben dat hij op Fire Nation gebied was? Hun uniformen waren typisch rood, net als hun tenten en de emblemen op het zeildoek. Of hij het herkende, was een tweede. Voor zover hij er niet om vroeg, zou hij het echter ook niet zomaar meedelen. Momenteel wilde hij gewoon dat het jongetje comfortabel was en dat ze zijn ouders zo snel mogelijk terug zouden vinden. Daarom beval hij Captain Shinu om een zoekactie te starten. Als dat niks opleverde, keken ze morgen wel verder.

Ondertussen draaide de High General zich om en liep terug naar Kokoro en zijn kom met rijst, die verbazingwekkend genoeg nog niet echt geminderd was. De reden werd hem snel door de kleine duidelijk gemaakt. "Mijn papa en mama helpen mij altijd met eten. Dan houden zij de lepel vast." Zei hij, met een vrolijkheid die hij ook al niet verwacht had. De jongen stak de lepel naar hem uit. Ryuu moest moeite doen om niet gelijk volledig weg te smelten. ”Alright”, Zei hij met een glimlachje. Hij ging terug op zijn eigen kussen zitten, tilde de jongen vervolgens op zijn schoot en trok de kom met rijst dichterbij. Hij mengde wat rijst met een beetje saus en hield de lepel vervolgens omhoog. Het voelde vreemd vertrouwd om dit te doen, alsof zijn vaderinstincten aangewakkerd werden. Een gevoel dat hij, wederom, alles behalve verwacht had.
 
Ryuu
IC posts : 28
Real name : Wolf

Character sheet
Age: 34
Residence: Royal Palace, Capital City, Fire Nation
Occupation: High General
RyuuFirebender

Terug naar boven Ga naar beneden

Lost and found Empty Re: Lost and found

Bericht van Gesponsorde inhoud

Gesponsorde inhoud

Terug naar boven Ga naar beneden

Vorige onderwerp Volgende onderwerp Terug naar boven

- Soortgelijke onderwerpen

 
Permissies van dit forum:
Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum