De frons die op haar voorhoofd stond leek er wel bijna ingegroefd te zijn, zo diep als hij was. Ze droeg hem de laatste tijd ook te vaak. Een van haar kamermeisjes had die ochtend tijdens het vlechten van haar haar nog gezegd dat ze er mee op moest houden omdat ze er rimpels van zou krijgen. Waarschijnlijk had ze daar gelijk in, maar het stond momenteel niet bovenaan het lijstje van dingen waar Alison Olivia zich mee bezighield. Dat was dan ook een van de redenen dat hij zo'n drie minuten na de opmerking toch weer verscheen en er de rest van de dag niet meer afgekomen was. Ze had veel te doen, het een belangrijker dan het ander, en ze kon het allemaal wel aan maar ze kon er niet veel meer bij hebben. Dat was dan ook de reden dat er nog wel eens wat.. gesnauwd werd. Nee, ze was dezer dagen niet makkelijk, maar in haar ogen hoefde dat ook niet, als ze haar taak maar fatsoenlijk deed.

Dus, toen een dienaar haar kwam melden dat er bezoek voor haar was, vatte ze dat nieuws niet al te best op. Er stond helemaal niets gepland voor die dag, dus antwoordde ze dat diegene maar even moest wachten als het belangrijk was en anders net zo goed weer kon vertrekken. Dat standpunt veranderde echter al snel toen ze hoorde wie het was. Even was ze in de war, maar toen besefte ze dat Fred inderdaad had gemeld dat hij nog een keer langs zou komen en kennelijk was dat vandaag. Ze wist niet zeker hoeveel tijd ze vrij zou kunnen maken, maar ze zou hem in elk geval even gaan begroeten.

Toch bleef de frons nog aanwezig, want wat als er nog een reden voor zijn bezoek was? Wat als er iets aan de hand was? Lev was laatst nog geweest, maar wie weet had hij een probleem onderschat en daarom niet genoemd die nu toch ernstiger bleek te zijn dan verwacht. Met een stevige pas liep ze naar de binnenplaats van het paleis, waar hij volgens haar dienaar heen was gebracht om even te wachten. Zodra ze hem zag staan liep ze naar hem toe en bestudeerde ondertussen zijn lichaamshouding. Zag hij er verslagen uit? Moe? "Fred!" begon ze, "Is everything o-" Haar blik was maar een moment van de zijne gedwaald, maar dat was genoeg om te zien dat hij niet alleen was. Met haar mond nog half open van wat ze aan het zeggen was bleef ze een paar tellen staren, maar toen verdween haar frons en ontstond er een enorme glimlach op haar gezicht. "Nyx," zuchtte ze, waarna ze naar haar toeliep en haar beide handen om haar gezicht legde. "Is that really you?" Ze draaide zich weer om naar Fred, volledig in de war. "How did you..? Why?" Ze wist niet wie ze als eerste moest knuffelen, dus bleef ze maar een beetje in het midden staan. Volledig in de war.

Nog steeds niet helemaal wetend wat er nou aan de hand was beantwoordde ze Fred's knuffel toch maar, waarbij ze inderdaad merkte dat hij niet super warm aanvoelde. "Yes, of course. Guards, would you accompany us inside?" Zodra ze het vroeg vormden zich duo's van wachters voor en achter het gezelschap. Ze gingen overal mee, ook al was het de binnenplaats van haar eigen terrein. Alleen haar slaapkamer was echt voor haarzelf, maar zelfs dan stond er altijd wel iemand aan de andere kant van de deur. Ze moest wat in tijden van dreigende oorlog. Zo onopvallend mogelijk verstrengelde ze haar vingers met die van Nyx. Niet dat hun relatie niet bekend was, maar sommige dingen waren gepast en andere niet.

De bewakers brachten hen naar haar favoriete zitkamer, die met de zachte stoelen en tekeningen van haar ouders en vroegere familie. Normaal zou ze plaats nemen op een van de stoelen, maar dat werd nu de loveseat, om bekende redenen. Ze wendde naar het kamermeisje dat aanwezig was om thee en warmere kleding voor de gasten te regelen, waarna ze zich tot haar vrienden wendde. "So... tell me. You brought her? Why?" vroeg ze aan Fred, "Not that I mind." Ze wierp een scheve glimlach naar Nyx, terwijl ze met haar duim over de rug van haar hand wreef in de hoop dat die een beetje warm zou worden.

Het was grappig, zodra de twee waren gesettled in de kamer was het duidelijk dat er mensen van buiten waren. De geur in de lucht was net anders en ook de atmosfeer leek wat lichter. Warmer. Voor zij die nog nooit van de pool afgekomen waren zou dit gevoel misschien iets exotisch hebben, maar voor Alison Olivia was het inmiddels vertrouwd. Ze was blij dat haar vrienden er waren. Het zorgde ervoor dat ze zich voor even op iets anders dan de oorlog kon focussen, al kon ze zichzelf ook niet toestaan om te lang afgeleid te zijn. De spanning leek met de minuut opgevoerd te worden en om eerlijk te zijn zou ze niet verbaasd opkijken als er opeens midden in de kamer een vuurbal zou ontploffen. Een beetje paranoïde, misschien, maar niet onterecht. Ze kende Nephthys al langer dan vandaag en wist - helaas - waar ze toe in staat was.

Toch zou ze voor nu haar volle aandacht bij Fred en Nyx houden. Ze hadden ver gereisd en waren waarschijnlijk geen groot fan van de gemiddelde temperatuur van haar thuis, dus het feit dat ze er waren betekende veel voor haar. "Yes, you had indeed promised. Well, I'm glad you're here. I truly have missed you both." Inmiddels kwam het kamermeisje weer terug met de thee. Op de Noordpool toch wel een delicatesse die voor de normale bevolking weinig beschikbaar was, aangezien de planten waarvan het gemaakt werd in schaarste groeide. Het meisje schonk drie kopjes in, waarna Alison haar wegwuifde. Ondanks dat er aan de andere kant van de deur altijd een stel bewakers op wacht stond, deed ze toch haar best om zoveel mogelijk privacy te creëeren. "Well, how are you? How was the trip?" Ze keek eerst Fred en dan Nyx even aan. Hopelijk waren ze niet al te moe geworden door de reis, maar als dat wel het geval was konden ze natuurlijk zo lang blijven als ze wilden om bij te komen.