Koala sheep madness

Dat ze zijn voorstel had afgewezen, verbaasde hem en tegelijk ook niet. Misschien was ze te geïntimideerd door zijn rang, wat wel vaker gebeurde. Zelfs met zijn eigen rang voelde hij zich soms nog ongemakkelijk bij de oudere High Generals. Zeker bij de vrouw die hem had opgeleid en zo’n beetje alles had geleerd wat hij nu wist. Nu was ze op pensioen, maar hij wist dat ze hem low key in de gaten hield. Waarschijnlijk, als hij een onvergefelijke fout maakte, zou ze hem even op zijn plek komen zetten. Maar daar was hij niet echt bang voor. Nee, hij was bang haar teleur te stellen. Haar trots maken was een van zijn doelen in het leven.

Nu goed, dan moest hij maar iemand anders vinden die voor zijn schaapjes kon zorgen als hij weg was. Misschien kon hij ze nog in het Royal Palace afzetten de volgende keer hij op missie moest. Kai zou daar wel blij mee zijn, al had de kroonprins natuurlijk ook betere dingen te doen dan de hele dag achter de twee deugnieten aanrennen. Dus voor nu had Ururi gewoon huisarrest. Daar. "How did this happen though? I mean I don't think you let him walk out of your house for fun?" Hoorde hij haar vragen. Ryuu keek omhoog en haalde lichtjes zijn schouders op. ”I don’t know exactly, to be honest. I just came home and the back door was unlocked. And I’m pretty sure I locked it before leaving this morning. It’s confusing”, Grinnikte hij. Hij zag nu niet bepaald in hoe Ururi in staat was geweest om die deur zelf te openen. Dus er was iets vreemds aan de hand. Of hij werd een beetje paranoïde, dat kon natuurlijk ook.
 

Eigenlijk was Ryuu maar een hele normale man, met twee hele normale huisdieren en normale hobbies. Dat hij toevallig een hoge rang had en de Fire Lady date, was dan weer heel abnormaal. Maar het had hem niet veranderd. Zijn karakter was doorheen de jaren vrijwel hetzelfde gebleven. Hij kon evengoed genieten van gesprekken met even normale mensen als hij. Hij voelde zich nooit meer dan een ander. Daarom was hij zo casual in de omgang. Daarom stelde hij zonder twee keer na te denken voor dat ze op zijn koala schaapjes zou passen.

Nu moest hij iemand anders vinden, wat op zich niet zo’n probleem was. Hij had het gevraagd en een nee gekregen, iets wat hij makkelijk accepteerde. De vraag die zij stelde, zorgde ervoor dat hij zijn schouders op haalde. Hij wist het exacte antwoord niet. "Heb je gekeken of er iets miste binnen?" Vroeg ze. Ryuu schudde zijn hoofd, een beetje verrast door deze vraag. En.. Bezorgd? ”Not really. When I saw Ururi was missing, I basically stormed out to look for him”, Reageerde hij, een beetje beschaamd dat hij er zelf niet eerder aan gedacht had. Hij had nu eenmaal andere prioriteiten, namelijk de veiligheid van zijn geliefde huisdier.

Dat ze suggereerde dat er misschien wel eens bij hem was binnengebroken, schokte hem wel hard. Het was nog niet eens bij hem op gekomen. Als High General of the Domestic Forces was de veiligheid van de mensen in de stad een van zijn hoogste prioriteiten. Criminaliteit werd hard en snel aangepakt, of dat probeerde hij toch te bereiken. Patrouilles door de stad, onderzoeken naar eventuele dievenbendes enzovoort enzoverder. Dat er wel eens werd ingebroken, wist hij wel. De cijfers logen er niet om. Maar in zijn huis? Nee, daar was hij niet eerder op gekomen.

"I sure hope you closed the door when you left?" Vroeg ze vervolgens, en opnieuw voelde hij zijn hart een tel overslaan. Had hij dat gedaan? Snel overliep hij zijn handelingen, van het moment dat hij thuis was gekomen tot het moment dat hij terug buiten was gelopen. ”I think so”, Zei hij, al wist hij het niet zeker. ”I should go check I guess”, Zuchtte hij toen. Hij pakte Ururi op en nam hem comfortabel in zijn armen. ”It was nice seeing you again. Take care alright”, Glimlachte hij nog, waarna hij met een knikje afscheid nam en met ferme passen huiswaarts liep.