Stumble, fall, but don't stay down

De centrale hal was zoals altijd druk. Er was zo te zien net een bespreking geweest, en mensen kletsten nog gezellig na. De sfeer was gemoedelijk, verbonden. Van de etensgeuren die nu door de hal begonnen te zweven tot de kleuren van de lange gewaden die velen droegen, het was allemaal bekend, het was thuis. Aubree verlangde af en toe naar iets anders, maar vandaag was ze volkomen tevreden met wat ze had. Naast haar nichtje zat ze naast een pilaar, terwijl Ingmar bezig was om Aubree's haren in te vlechten. De twee kwebbelden er opgewonden op los, alsof ze elkaar al een jaar niet gezien hadden. Er was gewoon zo veel te bespreken! Zoals die ene leuke jongen...

''Echt wáár?'' Gechoqueerd keek haar nichtje haar aan. Aubree herkende die blik uit duizenden, Ingmar haalde zich weer eens iets in haar hoofd. Ondanks dat knikte Aubree toch gelaten, met blosjes op haar wangen. Ja, het was waar, daar zou ze niet over liegen. ''Een beetje,''  gaf ze toe met een verlegen lachje. Vlinders fladderden in haar buik. Maar hierdoor groeiden Ingmars ogen alleen maar verder, gevuld met een geniaal idee. ''Oh, kijk, daar istie-'' Gegiechel. Het meisje porde Aubree in haar zij, die een getergde auw mompelde. En daar kwam de klapper, Ingmar gaf triomfantelijk aan dat ze het gewoon eventjes ging vertellen. Huh, wat? Bree's ogen schoten naar boven, naar de mensen in de hal - tot ze hem inderdaad spotte en alle puzzelstukjes op hun plek vielen.

''Neeeee, niet zeggen!" gilde Aubree verbijsterd. Smekend keek ze Ingmar aan, die het met een gigantische lach op een lopen zette. ''NEEEE, NIET DOEN!" Aubree zette onmiddellijk de achtervolging in. De rennende voetstappen klonken hol in de grote hal, de twee meisjes schoten tussen de mensen door. Aubree stak haar arm uit in een poging Ingmar's schouder te grijpen, maar die glipte net op tijd weg. Verdorie! Mensen keken op, sommigen lichtelijk geirriteerd, maar de meesten stapten opzij met een gemoedelijke lach op hun gezicht, die boekdelen sprak over de tollerantie van de airbenders.  ''Waag het niet!"  Bree probeerde zichzelf een extra zetje te geven door met wat wind snelheid te maken. Iets te enthousiast. Daardoor vloog-sprong ze iets te snel door de marmeren hal, ze struikelde over haar voeten en kon zo niet op tijd stoppen om iemand te ontwijken. Het zag ernaar uit dat dat een botsing zou worden...

[Open~ c:]