Neil 'The Maverick' Murphy

Name: Neil ‘the Maverick’ Murphy
Age: 35
Occupation: Sin of Envy ;; strongman of the Sin gang
Bending: Earth bending ;; Metal bending
Class: B
Level: 1

Persoonlijkheid:
Als je naar Neil kijkt zie je een sterke man, in top conditie. Een lichaam om trots op te zijn, controle over zijn bending op een niveau waar men U tegen zegt. En toch merk je als je beter kijkt dat Neil niet trots is, nee, hij is constant onzeker, bang dat iemand anders beter is. Hij is ook bang dat de rest van de bende hem niet meer nodig heeft, hem zal vervangen hoewel hij één van de oudste leden is. Daarom doet hij zijn uiterste best zijn nut te laten zien, toont hij graag zijn spieren, slaat hij metaal kapot alsof het niets is, om vervolgens stilletjes de pijn te verbijten.

Neil is geen ontzettend slimme of knappe man. Hij doet voor hij denkt, en hij denkt niet heel snel, behalve in gevechts-situaties. In zijn jeugd stond er een enorme druk op hem om te presteren, maar het lukte hem gewoon niet, hoe hard hij ook werkte op school bleef hij zijn vader maar teleurstellen. Dit leidde tot een minderwaardigheidscomplex en jaloezie - die zich beiden uitten in geweld tegen de slimmere kinderen in zijn klas, en nu vooral op mensen die in hun weg staan. In de bende kun je nog steeds zien hoe hij soms wringende gevoelens heeft tegenover de meer tactisch begaafde leden - en als hij een echt slechte dag heeft wil je hem niet bij de naam Envy noemen. Maar over het algemeen liegt hij overtuigend genoeg tegen zichzelf dat de geuzennaam er ook op slaat dat anderen jaloers op hem zijn. Hij heeft namelijk een knap staaltje van mentale gymnastiek aangeleerd als een verdedigingsmechanisme tegen zijn knagende jaloezie, die het ombuigt naar dat anderen juist jaloers op hem zijn.

Door Neil’s onzekerheid en drang zich te bewijzen zal hij nooit een uitdaging uit de weg gaan. Tegelijkertijd heeft hij een zekere tederheid in zich, hij helpt de rest van de bende graag met klusjes, al zijn zijn kolenschoppen van handen niet geschikt voor het fijnere werk. Ook is Neil verrassend goed met kinderen, omdat hij voor hen niet bang hoeft te zijn. Als je hem in een goed humeur wil krijgen werken complimentjes geweldig, maar hem bij zijn vechtersnaam noemen al helemaal. Zijn grootste wens is ooit weer aan de Earth Rumble mee te doen, al zou de vervulling van die droom wel eens teleurstellender kunnen zijn dan hoe Neil er nu van droomt.

History:
Neil is opgegroeid in een groot gezin als één van de jongere kinderen, waardoor hij al vroeg van zich af leerde slaan. Zijn vuisten groeiden eelt, zijn lichaam volgde algauw. Benden ging hem goed af, hij voelde de weerbarstige aarde goed aan en kon er veel mee. Dit maakte zijn vader trots, iets wat hij vaak luid aankondigde. Maar er waren ook mindere kanten, die teleurstellende blikken opleverden van papa, blikken die door merg en been gingen. Op school kon Neil namelijk moeilijk mee komen, hoe hard hij het ook probeerde, iets wat hem oneindig veel frustreerde – vooral door de kritische houding van zijn veeleisende ouders. Hij werkte soms weken voor een toets, om net een voldoende te halen, terwijl anderen met twee vingers in de neus een negen haalden. Die frustratie sloeg hij eruit tegen de slimmere kinderen, die zich slecht konden verdedigen.

Toen Neil ouder werd verwierf hij een meer gestructureerde manier om zijn frustraties kwijt te kunnen, hij sloot zich aan bij een dojo waar vechtsporten beoefend werden. Hierin blonk Neil uit, zijn reflexen zijn razendsnel, zijn grote handen slaan gemakkelijk door bakstenen heen. Vanaf daar was de stap naar de ondergrondse gevechtsarena’s klein en het duurde niet lang voor Neil in de Earth Rumble competitie mee draaide. Hij was een natuurtalent en sleepte jarenlang met zijn krachtpatserij aanzien en goud binnen. In het gouden jaar werd The Maverick kampioen. Niets kon hem tegen houden! Roem, rijkdom, de interesse van de dames, hij had het allemaal. Met zijn unieke stijl had hij iedereens aandacht; de metalen klauwen waren fantastisch voor spektakel.

Bij de volgende gevechten had Neil duidelijk de overmacht, waardoor hij overmoedig werd en opschepperig gedrag vertoonde. Tot een tegenstander dit genadeloos afstrafte en hem op zijn zwakke plekken pakte. Een combinatie van slimme bending en een onverwachte afleiding vanuit het publiek tekenden zijn doem. En het publiek smulde ervan, genoot van de sensatie, van de verbijstering op het weerbarstige gezicht van de kampioen Maverick. De dagen daarna kon hij nergens ontsnappen aan zijn falen, waardoor jaloerse woede begon te broeien. Iedereen had het erover, hoe hij volkomen met de grond gelijk gemaakt was. Het.. Het kon niet waar zijn. Er was vals gespeeld, vertelde hij zichzelf, anders had hij nooit verloren. Hij was niet jaloers, hij was gewoon beter! Het moest wel, want hij wist niet hoe hij met de pijn om zou gaan als het niet zo was – dan had hij niets meer.

Toen zijn aardsvijand, zoals Neil het onderhand zag, de fout maakte om de overwinning nog eens in te wrijven knapte het geduld van Neil. Bruut geweld beëindigde het leven van de ander en drie omstanders. De lichamen werden gevonden en de conclusie over de dader was makkelijk te trekken. Neil was echter al lang en breed vertrokken uit de stad, met een leegte in zijn hart waar eerst de Earth Rumble had gezeten. Verbeten zocht hij een nieuw doel, iets om zijn kracht in kwijt te kunnen, iets om geld mee binnen te halen om zijn levensstijl vol te kunnen houden. En dat vond hij in een criminele groep vol met zondaars net als hij. Die groep kwam er niet zomaar. Nee, de jaloerse moordenaar vond een lotgenoot vol trots – en keek van hem af hoe je met gerechte rug door kon gaan wanneer je thuis je verstoten had. Samen bleken Bellamy en Neil een goede combinatie van kracht en tactiek, en al snel stroomde het geld binnen. Bij de twee mannen voegden zich algauw de andere mensen, die ieder op hun eigen manier een karaktertrek hadden die tot hun fouten had geleid. Samen waren ze sterk, haast onverslaanbaar. En Neil’s zelfvertrouwen groeide beetje bij beetje bij.