Wat achterdochtig had Flynn om zich heen gekeken toen ze voet zette op de bazaar, wetend dat ze hier niet thuishoorde en daardoor onbetwist door de meesten ook niet gewenst was. Desondanks had ze het toch gewaagd om zich hier te begeven. Flynn was altijd al nieuwsgierig geweest naar de gevreesde Fire Nation, hoe hun residentie eruitzag, of de geaardheid van het gewone volk gelijk was aan die van de Fire Lady, hun cultuur et cetera. Hier en daar dwaalden er in de water tribe wel geruchten rond waarvan Flynn vernam dat ze oorspronkelijk afkomstig waren van diegene die daadwerkelijk ooit binnen de grenzen van de natie waren getreden. Het probleem was dat er een grote kans was dat de verhalen verdraaid waren doordat deze vele monden hadden gepasseerd, het waren subjectieve feiten geworden, wat haar nieuwsgierigheid alleen maar aanwakkerde. Het besluit om daadwerkelijk solitair naar de Fire Nation te varen was echter een impulsief en roekeloos geweest, wat nu ook tot haar begon door te dringen doordat ze omringd werd door een zee van rood. Het warmgekleurde paste totaal niet thuis in haar gewoonlijke koelgekleurde kleurenpaneel, het haalde haar nog meer uit haar comfortzone dan ze al was vanwege het feit dat ze zich in het gebied van een natie bevond waar de hare niet bepaald positief tegenover stond. Echter, ze vond het verspilde tijd als ze zonder het gebied ook maar één keer te hebben bekeken zou terugkeren—ook al liep ze recht in de armen van potentieel gevaar.

De zenuwen die via haar ingewanden een weg omhoog klommen negerend terwijl ze zich een weg baande door de drukte van de mensenmassa, die er enigszins voor zorgde dat ze minder opviel. De hitte die de menigte uitstraalde bezorgde haar een lichtblozende kleur doordat haar lichaam zich compleet had geacclimatiseerd aan de kou van de noordpool, waardoor haar opvallende blauwe coupe nog meer afstaken tegen haar huid. Ze probeerde het echter te negeren en keek belangstellend om zich heen naar de myriade van kraampjes en daarop uitgestalde voorwerpen terwijl ze zich door de straten van de bazaar bewoog. In tegenstelling tot wat ze had verwacht zag het eruit als een doodgewone markt, natuurlijk anders dan zijzelf gewend was, maar het had de reguliere bruisende sfeer die een markt met zich meedroeg. Geen strakke gezichten en op elke hoek van de straat marcherende soldaten en geen wantrouwende blikken die haar achterdochtig nakeken, in ieder geval voor zover Flynn had opgemerkt. Het zorgde ervoor dat ze haar spieren ietwat kon ontspannen en zich in een zelfverzekerdere tred kon voortbewegen. Haar hazelkleurige ogen gleden langs de ontelbare kraampjes totdat haar ogen vielen op een kraampje waar een ongelooflijk heerlijke walm vandaan dreef. Het water liep haar in de mond terwijl ze bedenkelijk naar het eettentje keek. Ze had echter geen muntstukken van de valuta van de Fire Nation, en om een poging te wagen door met die van haarzelf te betalen leek haar te riskant, evenals door mogelijk aandacht te wekken door te zakkenrollen voor de valuta. Een zucht werd uit haar longen geperst door teleurstelling waarna ze haar tocht weer wilde voortzetten—totdat ze vanuit haar ooghoeken een burger klunzig geld zag laten vallen uit diens broekzak waardoor ze meteen tot stilstand kwam. Met haviksogen wachtte ze af of de desbetreffende persoon alle muntstukken zou oprapen, of er onzorgvuldig een enkele of meerdere zou vergeten. Flynns zintuigen stonden gelijk op scherp toen de persoon verderliep, een paar muntstukken achterlatend die enigszins verstopt lagen tussen een paar stenen. Zou ze…? Of zou dat teveel opvallen zo kort nadat diegene was weggelopen? Twijfelend keek ze naar het eetkraampje met de verleidelijke etensgeur, om haar blik vervolgens weer te richten op de muntstukken die eenzaam tussen de stenen lagen. Kort beet ze op haar onderlip voordat ze zich uiteindelijk toch naar voren begaf en snel door haar hurken ging om de drie roodkleurige stuken op te rapen. Snel kwam ze weer overeind voordat ze zich wederom in de stroming mengde, zo onopvallend mogelijk. Opgelucht ontsnapte de ingehouden adem haar mond toen het erop leek dat niemand het had doorgehad. Mooi. Aansluitend liep ze naar het eettentje toe en ging in de rij staan om daaropvolgend een klein portie van het goedje dat ze verkochten te kopen, precies genoeg munten daarvoor hebbend. Genietend van de geur snoof ze deze eenmaal diep in terwijl ze zich naar een vrij bankje begaf om daarop te gaan zitten zodat ze op haar gemak kon genieten van de Fire Nation versnapering, zogenoemde flaming fire flakes. Iets te gulzig stopte ze er vrijwel meteen een paar in haar mond terwijl haar korte benen vrolijk boven de grond bungelden, net niet de grond kunnen raken. Flynns ogen werden bijna meteen daarna zo groot als uilenogen. Die dingen waren heet. Domme, domme fout Flynn, natuurlijk is het eten hier zo pittig en heet als het maar zijn kan! De tranen sprongen in haar ogen terwijl ze de flaming fire flakes snel uitspuugde achter het bankje, maar het brandende gevoel bleef. Het bloed steeg naar haar hoofd door de plotselinge hitte terwijl ze wanhopig om zich heen keek of er ergens water te bevinden was waar ze niet voor hoefde te betalen, aangezien al haar net ‘verdiende’ geld aan het verdomde zakje flaming fire flakes was opgegaan. Lichtelijk gestrest kwam ze overeind en begon in een gehaast tempo de straat af te lopen, de versnapering achterlatend. Naar haar gevoel stond haar mond letterlijk in vuur en vlam, ze moest ergens water vandaan zien te halen.  

Terwijl ze haastig door de straat liep, op zoek naar een waterbron waar ze een flinke teug water van kon nemen om brand in haar mond te blussen. Het voelde alsof haar tong zo hard brandde dat het letterlijk vlam had gevat en had kunnen dienen als een lantaarn als het donker zou zijn geweest. Flynn vervloekte haar impulsiviteit, de verleidelijke geur van de flaming fire flakes en de hele verdomde Fire Nation voor het houden van eten dat zo enórm pittig was. Hoe kon iemand zoiets pittigs voor diens plezier eten zonder dat je tong verkrimpt van de hitte en er vervolgens afvalt? Ze vermoedde dat hun tong zo aangetast was door die hitte dat ze het niet eens meer voelden noch proefden, dus moest het eten maar pittiger en pittiger worden om het alsnog een beetje te kunnen proeven. Nee, gaf haar dan maar een simpele zelf gevangen en ambachtelijke ‘flauw’ gekruide vis. Uiteindelijk vielen Flynns ogen op een fonteintje in de verte, sprankelend helder en verfrissend water, waardoor het water haar in de mond liep. Ze wilde er snel heen sprinten, zo ver dat mogelijk was door de mensenmassa, totdat ze ineens een vinger op haar schouder voelde tikken. Geschrokken verstijfde elke spier in haar lichaam totdat ze net op een blok gesteente leek. Shit. Ze kende niemand in the Fire Nation en daarnaast hoorde ze hier eigenlijk ook niet te zijn. Vrezend voor het ergste zette ze eerste een stap naar voren voordat ze zichzelf omdraaide om afstand te creëren tussen de desbetreffende persoon en haarzelf. Een zwartharige vrouw die duidelijk een paar inches boven Flynn uittorende met doordringende goudkleurige ogen en, vond Flynn, een tamelijk schattig neusje stond voor haar. Nog voordat ze de onbekende volledig in haar had kunnen opnemen trok een onverwachte beweging de blauwharige meid uit haar gedachtes. Meteen deinsde ze een stukje achteruit en hield haar handen wat verdedigend voor zich uit instinctief automatisme omdat ze niet wist met wat voor aard ze haar bewegingen maakte. Toen Flynns ogen echter vielen op het object wat ze vasthield kon ze zichzelf wel voor der hoofd slaan. Het was een doodgewone onschuldige waterfles. “Looks like you need it,” constateerde ze met een schuin grijnsje waardoor een kuiltje in haar wang ontstond wat Flynns aandacht trok, ook schattig. Ze was achteruitgedeinsd omdat de vreemdeling een verdomde waterfles ophief. Natuurlijk reageerde zij weer alsof ze werd aangevallen door een assassin haha ironie die had opgemerkt dat ze niet afkomstig was van the Fire Nation en de opdracht had gekregen allen afkomstig van een andere natie om zeep te helpen. Hoewel, wie zei dat er niet een stofje in was opgelost die kleurloos bleef? Nee, Flynn, doe normaal, zo valt het alleen maar op dat je hier niet thuishoort. Kort schudde ze haar hoofd om weer tot aarde te komen voordat ze de waterfles van de vreemdeling aannam. “Are you, are you sure? I mean, I could eh—like drink this whole motherfucking thing,” verklaarde ze voordat ze het überhaupt durfde om een slok te nemen van de vloeistof waar ze zo, zó hard naar verlangde, de inhoud van het flesje heen en weer schuddend door het telkens het flesje om te draaien. Stel dat deze dame een kort lontje had en al zou uitbarsten als Flynn het hele flesje water opdronk dan vreesde ze voor de afloop. Ze wilde immers niet terecht komen bij een of ander politiestation van de natie en vervolgens op een of andere manier door de mand vallen. “You should think you’re familiar with being hot, but apparently you’re not,” sprak de nog steeds naamloze meid en gooide er een knipoog achteraan toen Flynn weer vragend oogcontact met haar maakte. Flynn keek haar aan alsof ze water zag branden, de achterliggende gedachte van de opmerking overduidelijk nog niet vattend. Waar haalde ze vandaan dat ze heet eten gewend was? Ze waren dan wel in vuurnatie, maar alsnog. En waarom die knipoog erachteraan, was dat een normaal gebaar hier en was het beleefd om dit terug te keren? Even twijfelde ze, maar besloot uiteindelijk om dezelfde knipoog terug te geven, ervan uitgaand dat het hier normaal was om dat te doen en het juist raar zou zijn als ze dat niet zou doen. “Why do you think I’m familiar with being hot though, I mean yeah it’s fire natio—   oh you meant it like…oh uh, yeah,” viel het kwartje pas enorm laat bij haar waardoor ze binnen een milliseconde knalrood kleurde—zover ze nog roder kon. Waarom had ze dan ook meteen zonder logisch nadenken een knipoog teruggegeven? Wat zou ze wel niet denken, hoe zou ze het gebaar opvatten ? Fuck Flynn, wat ben je toch ook een sociaal onhandige teef. Wat ongemakkelijk met iets wijd opengesperde ogen week ze de haar ogen van de goudkleurige af met een ongemakkelijk lachje. “Real smooth,” bracht ze uiteindelijk uit over de opmerking, niet goed wetend hoe ze moest reageren. Ze kon immers moeilijk erop ingaan -ook al had ze dat net wel onbewust gedaan- het was te riskant, al kon ze niet ontkennen dat de vreemdeling er ook wel mocht wezen. “Wait, did you watch me?” vroeg ze ineens alert, realiserend dat ze natuurlijk gezien moest hebben dat ze een stel flaming fire flakes naar binnen had proberen te werken om te kunnen concluderen dat ze het water dringend nodig had. Wat nerveus keek Flynn naar de zwartharige vrouw, niet wetend in hoeverre ze bijvoorbeeld het ‘oprapen’ van de munten acceptabel zou vinden, misschien had ze wel net de verkeerde tegenover haar die mensen graag mensen het leven zuur maakte. Waarom had ze ook al weer besloten naar de vuurnatie te varen in haar eentje?

“Go ahead,” sprak de onbekende nadat Flynn het haar nogmaals had gevraagd desondanks ze het zelf had aangeboden. Ze liet het haar dan ook geen derde keer meer zeggen nadat ze de bevestiging kreeg en zette het flesje water gulzig aan haar lippen om deze in teugen naar binnen te werken. Heerlijk. Het koude goedje nam niet complete de branderige sensatie die in haar mond gaande was weg, maar het bestreed ongetwijfeld gedeeltelijk de uitgebroken brand. Door de nervositeit die door haar aderen jaagde en de perceptie dat de vuurnatie een compleet ander barbaars volk was met gewoontes die niet aan die van haar tribe voldeden overanalyseerde de blauwharige Flynn de manier van doen van de zwartharige vrouw tegenover haar. Niet veel later kwam ze echter tot de conclusie dat ze een knipoog natuurlijk helemaal geen gecompliceerd iets met een diepzinnige betekenis was, gewoon simpel speels flirterig gedrag, en zij reageert doodleuk zonder na te denken erop terug met een knipoog. Awkward wel. Ze probeerde dan ook snel haar ongemakkelijke interpretatie af te schudden door juist te vragen naar haar acties, of ze naar haar had staan kijken waardoor ze wist dat de blauwharige meid zich in hoge nood verkeerde. “Yes. It’s not everyday you see something that isn’t warm colored-ish over here. Of course it caught my attention. You’re quite a view,” antwoordde ze grinnikend waardoor Flynn haar hazelkleurige ogen over de vreemdeling glijden om der wat beter in zich op te nemen en bekeek ook de omgeving vanuit haar ooghoeken. Ze had gelijk: ze contrasteerde enorm met haar omgeving waardoor het niet gek was dat menig blik op haar viel, en dan met name haar haren die er als een felblauwe  vis in een dieprode zee bovenuit staken. Het liet maar weer eens zien dat ze haar briljante ideeën niet goed doordacht waardoor het haar eigenlijk verbaasde dat ze nog niet was aangesproken door hogere autoriteiten, afkloppen. "Digging the hair, by the way," gooide ze er kort daarna nog een complimentje achteraan waardoor er een kleine enigszins gerustgestelde glimlach op haar gelaat ontstond. “Thanks, and I see, I just recently dyed my hair so I keep forgetting that I draw quite the attention now due to my hair color. I like experimenting with my looks,” probeerde ze haar haarkleur te verklaren voor het geval de goudgeoogde dame het nog steeds met een korreltje zout nam. Er was namelijk niks van waar, in ieder geval deels. Flynn droeg namelijk al een hele poos exact deze haarkleur, wat ook enigszins te zien was aan haar uitgroei.

“..Also, you were really entertaining.” Vervolgde diegene tegenover haar opsommend terwijl ze tegen het muurtje naast haar aanleunde terwijl haar goude blik de in vergelijking saaie bruine doorboorde . “Is stealing something you call your hobby, or?” verduidelijkte ze haar laatste opmerking waardoor Flynn even lachte. Ze was ervan uitgegaan dat ze het had gehad over het tafereel dat ze overduidelijk totaal niet tegen de pittige flaming fire flakes kon; Flynn was even vergeten dat ze natuurlijk ook had gestolen om überhaupt aan die krengen te kunnen komen, ook al was dit indirect geweest. “Well, I reckon that was not the only way I was entertaining,” grapte ze en nam bij de gedachte nog een slok van het flesje water wat ze aangeboden had gekregen, dat overigens al bijna leeg was. “However, when the circumstances seem convenient, yeah every now and then,” gaf ze toe, het gevoel hebbend dat de zwartharige dame niet bij de eerste de beste zou melden dat ze had gestolen, al kon ze het nooit zeker weten. De woorden waren er echter al uit nog voordat ze ze goed kon recenseren. “Why though? Plain interest? Or d’you think you could teach me a thing or two?” probeerde Flynn haar uit te horen, nieuwsgierig naar wat haar hierin zou zijn zodat ze kon inschatten hoe voorzichtig ze moest zijn wat omtrent dat onderwerp. “What’s your name anyway?”

Diegene tegenover haar had Flynn goed met haar neus op de feiten gedrukt dat ze tamelijk opviel in de warmkleurige zee van vuurnatieburgers, voornamelijk vanwege haar felblauwe haren die volop contrasteerde met haar omgeving—desondanks haar kleine gestalte. Haar gedrag jegens de typische hete versnaperingen ging echter ook niet ongezien. Het bracht Flynn ongetwijfeld tot de realisatie dat ze betere voorbereidingen had moeten treffen voordat ze hierheen trok, haar impulsieve natuur met rationeel vermogen tegen de haren instrijken, maar vooral dat ze hier niet te lang zou moeten blijven rondhangen. Des te langer ze zich in de natie bevond, des te meer gevaar ze liep dat er daadwerkelijk iemand haar expliciet zou blootleggen. Wat de gevolgen zouden zijn  wist ze niet, maar ze wilde niet het gevaar lopen dat ze voorgoed afscheid zou moeten nemen van haar koude thuisfront. Net op het moment dat deze gedachtes door haar hoofd spookten hoorde ze hoe de zwartharige dame ietwat impliciet een achterdochtige opmerking maakte of ze wel van de vuurnatie afkomstig was. Flynn hief haar hoofd en keek haar in haar goudkleurige kijkers aan, zwijgend, niet goed wetend hoe ze erop moest reageren om vervolgens haar blik van de hare af te wijken. No way dat ze ging toegeven dat ze niet tot de vurige massa behoorde, maar vragen naar wáárom ze die vooronderstelling maakte was ook riskant. De kans om door de mand te vallen zou ze nog groter maken terwijl ze al op het randje van de afgrond balanceerde. Zwijgen leek het verstandigst.

“I’m kidding, kid. No worries. You’re lucky you’re this pretty, and I’m in a good mood. I’m usually a pain in the ass and would’ve definitely make it harder for you,” constateerde ze met een kort lachje waardoor de spanning iets van Flynns schouders viel, een klein beetje maar. Ze vervolgde dat ze Flynn wel het een of ander zou kunnen leren, als ze daar zelf behoefte aan had, en stelde zich tenslotte voor als ‘Elli’. Simpele naam dat gemakkelijk over je tong rolde, dat kon ze niet van iedere traditionele vuurnatienaam zeggen—zover ze bekend was met deze namen althans. “Suits you, somehow,” sprak Flynn terwijl ze haar hoofd lichtjes naar rechts kantelde alsof ze haar observeerde om haar naam goed te keuren. “I go by Flynn,” stelde ze zich op haar beurt voor met een kort glimlachje. “But you’re proficient I reckon? Since you said could learn me a thing or two, if you wanted,” vervolgde de blauwharige al snel, proberend het gespreksonderwerp zoveel mogelijk bij haarzelf vandaan te houden en het te focussen op diegene tegenover haar, die nu bekend stond als Elli. Daarnaast was ze ook wel nieuwsgierig wie ze precies tegenover zich had desondanks de comfort ver te zoeken was.

Een zwak glimlachje verscheen op haar gezicht nadat ze had opgemerkt dat ze de naam ‘Ellie’ wel vond passen bij het figuur dat tegenover haar stond en knikte zwak toen deze nogmaals om bevestiging vroeg. Soms had je simpelweg dat je een naam hoorde en de desbetreffende persoon hierbij perfect paste, en vice versa. Waarom kon Flynn niet uitleggen, het was gewoon het gevoel dat in haar opkwam. “Likewise, Ellie,” sprak Flynn met een vriendelijk knikje nadat ze ‘nice to meet you’ had gezegd. Ze was op der hoede en besefte dat ze misschien beter niet haar echte naam had kunnen vrijgeven aan de eerste de beste vreemde die haar aansprak op straat, maar de schade was al gedaan. Het zou alleen maar verdachter worden als ze ineens zou overspringen naar een andere naam.

Lichtelijk nieuwsgierig, maar ook om de conversatie wat brandstof te geven, had de jonge waterbender gevraagd of ze wellicht bekwaam was in het stelen. Blijkbaar had Ellie wel wat trucjes in huis, die ze in eerste instantie niet zomaar prijs leek te geven, maar uiteindelijk toch vroeg of ze er in geïnteresseerd was. Twijfelachtig keek ze naar de vrouw voor haar. Was ze geïnteresseerd? Aan de ene kant wilde ze zo snel mogelijk, zo ver mogelijk van haar vandaan komen op de meest onopvallende manier mogelijk. Aan de andere kant was ze ergens wel nieuwsgierig naar wat de ravenzwartharige in huis had. “Well, if you’ve got some time to spare, I wouldn’t mind learning some of ‘em tricks,” sprak ze uiteindelijk na een kortdurende stilte, maar was overduidelijk een beetje terughoudend met haar woorden waardoor het niet volledig vol overtuigen overkwam.

De blauwhariges kijkers hadden de twee volwassen vuurnatieburgers gevonden waar kort geleden Ellies ogen nog op hadden gerust. Haar hazelkleurige ogen verwijdden zich wat door de vurige passie waarmee ze tegen elkaar spraken, twee complete vreemdelingen. In de waterstammen kon men er ook wat van, maar de felheid die hier onder haar ogen werd geschoven was er een van een voor haar hogere en onbekende klasse. De vuurnatie had onbetwist pit in de genen.
"Did you came here because you needed money and were dying to set your mouth on fire, or did you have another reason?" werd Flynn ruw uit haar observatie getrokken. Ze keek tamelijk beduusd in de gouden ogen waar de vraag vandaan kwam totdat het volledig tot haar doorgedrongen was wat ze had gevraagd. Kort haalde ze haar schouders op en week haar blik weer af in de richting van het kraampje waar het spektakel tussen de twee vuurnatieburgers inmiddels was afgelopen. “Not really, was just a coincidence ,” sprak ze terwijl ze haar ogen liet glijden over de producten die op het kraampje gestald waren. “Let’s say curiosity got me here,” sprak ze terwijl ze bij het laatste zinsgedeelte haar blik weer verplaatste naar die van de vuurstuurder. Met een lichte zucht keek liet ze haar ogen weer dwalen door de bazaar, overal kijkend behalve naar diegene die zo vriendelijk was geweest haar een flesje water aan te bieden. “And let’s hope curiosity is kind enough to not kill the cat this time,” vervolgde ze zachtjes, bijna onverstaanbaar—maar voor het scherpe gehoor net op te vangen.