[open] Before the storm hits

Through the eye of the needle

Vanuit Omashu was ze naar het Zuiden doorgereisd. Het grote moeras was een prima plaats voor de Sins om onder te duiken. Niet voor niets dat ze er ook een soort vast kamp hadden. Eens in de zoveel tijd kwamen ze daar langs en dan konden ze er dingen ophalen of achterlaten. Terwijl de rest daar was gebleven besloot zij wat vooruit te reizen. De rest van het moeras een beetje te scouten. Dat was haar enige echte taak uiteindelijk. Ze was niet de beste vechter gezien haar type wapens en bending, een op een was simpelweg niet zo handig daarmee. In stelen was ze ook totaal geen ster. Ze zou nooit zo goed worden als Yeshe. Maar scouten, oh scouten was haar ding. Het snel en stil door een gebied bewegen en alles wat ze zag in zich opnemen. Door haar bending te gebruiken tijdens het lopen was ze snel en kon ze geruisloos bewegen.  Bovendien, het was best leuk. Over daken rennen was best een grappig idee en een moeras was op een andere manier ook leuk. Laag hangende rakken, lianen en al. Kijken hoe snel ze kon, zigzaggend door de omgeving, hoe hoog ze kon komen. Er was genoeg om onderweg te doen. Een grijns verscheen om haar lippen zodra ze tot stilstand kwam op een tak hoog in een boom. Er liep iemand over de grond. "Heya," sprak ze op een vrolijke toon. Een los persoon kon geen kwaad. Of ze kon dit persoon aan, of ze was snel genoeg om succesvol er van weg te vluchten. Er mee praten kon totaal geen kwaad.