The place to lose your fears

WE'LL GO SLOW AND HIGH TEMPO
Duidelijk geschaafde knokels tikte wat ongeduldig op de houten bar. Hier en daar zat er op zijn hals en op de rest van zijn lichaam dat covert was door kledij een blauwe schijn op zijn huid. Een dag geleden nog was hij gecontacteerd geweest om te gaan vechten. Man on man, tot het bloed vloeide, maar niet tot de dood. Een of andere hoog geplaatste nobele had het blijkbaar leuk gevonden om twee jongens elkaar bijna tot pulp te zien slaan. Niet dat het hem veel uitmaakte. Zolang hij betaald werd deed hij alles. Zijn lichte bruine ogen gleden over de mensen die her en der in het pand verspreid stonden allemaal vrolijk pratend over allerlei zaken. Waarom hij zo ongeduldig was? Mainly omdat hij nog wel verwachtte dat er tumult zou uitbreken in de bar, maar goed hij besloot het van zich af te schuiven wanneer een klant hem benaderde en hem om een drankje vroeg.

Naarmate het later werd op de avond en de zon ook was ondergegaan begon het drukker te worden in de zaak. Drukte was altijd fijn, tot er uiteindelijk een of andere randdebiel de boel kwam verzieken. Want ja, die waren er dagelijks. Mannen of vrouwen die te dronken waren om ook nog maar enig besef te hebben die vrolijk op elkaar begonnen meppen, jup dat maakte hij elke dag wel mee. Ergens was dat ook wel een van de redenen waarom Jaspar destijds gecontacteerd was geweest om te vechten voor zijn kost. Door het uit elkaar trekken van twee gigantische kerels en ze ook weten de bedwingen.

Wat de avond natuurlijk ook met zich mee bracht buiten een hoopje bezopen mannen was dat het al heel snel happy hour werd en dat het pand zo meteen overstelpt zou worden door allerlei mensen, van adel naar bijna arm. Niet dat hij daar een verschil in maakte, waarom zou hij ook. Tussen enkele mensen die binnen kwamen merkte hij een bekend gezicht op, een gezicht dat automatisch toch een kleine grijns op zijn lippen deed verschijnen. ‘So they do let you out?’ Klonk het al plagend terwijl het meisje plaats had genomen.

Look

WE'LL GO SLOW AND HIGH TEMPO
Om eerlijk te zijn was hij wel blij dat hij vanavond hier kon staan. Het afgelopen gevecht had duidelijk zijn sporen nagelaten op het lichaam van de man. Normaal zou hij moeten rusten, maar als je hem kende wist je dat hij zich daar niet mee bezig hield. Nee, Jaspar was een persoon die hield van een actieve levensstijl op eender welke manier. De jongen ging makkelijk van het ene event naar het andere in zijn leven zonder al te veel last te hebben, maar vandaag was hij blij dat hij het net iets rustiger aan kon doen. Hoewel gezien de aanwezige menigte zou het geen rustige avond worden, gelukkig stond hij niet alleen. Een wijze keuze die hij zelf had ingeplant. Eentje die dan ook nog eens goed uitkwam gezien de komst van een bepaalde jonge dame die net zijn etablissement was binnen gewandeld.

Meteen had hij haar aangesproken, met een simpel grapje want zo smooth was hij wel weer. Het feit dat hij zijn aandacht had verplaatst van de rest van de klanten naar haar, viel bij sommige niet echt in goede aarde. Maar de wachtende klanten werden al heel snel geholpen door zijn collega van de avond dus dat zat wel goed. Hij wilde zelf geen rel in de hand werken weetje wel. ‘Hm, should I be jealous?’ Kort trok hij zijn wenkbrauw op. Jaspar was maar aan het dollen, hij wist goed genoeg dat hij er niet verkeerd uit zag. Soms wist hij dat zelf iets te goed, maar hij probeerde het nog te laten lijken alsof hij het niet wist. Dus zo ijdel was hij nog niet. ‘Maybe you should tell that handsome bartender to pay me a visit so I can make him less pretty.’

Haar bestelling had hij al klaar staan vanaf het moment ze ook maar één voet binnen had gezet. Met een knipoogje plaatste hij het glas voor haar neus, daarmee zijn gehavende hand duidelijk langs haar passerend. Snel genoeg ging hij verder met een andere bestelling klaar te zetten voor iemand anders voor hij haar weer aan keek. ‘Looks like you had a long day at work? You need to relax more babe.’ Nee, het meisje zag er niet bepaald uitgerust uit of wat dan ook. Wat hij opmerkte was ook dat er een dunne laag transpiratie op haar gezicht aanwezig was. Arm ding, ze mocht echt even gewoon rust nemen hoor.

WE'LL GO SLOW AND HIGH TEMPO
Jaspar en jaloers zijn, niet echt iets wat de man eigenlijk echt was. Tenzij er aanleiding voor gegeven werd, het was niet dat Freya hier voor zijn neus met een of andere kerel moest staan flirten. Niet dat hij als het ware al jaloers mocht worden aangezien de twee niets officieels hadden maar details. Plus, hij wist goed genoeg dat ze het ver hem had. Het was gewoon leuk om met haar te dollen. Haar pruillip zorgde ervoor dat er een brede glimlach op zijn gezicht verscheen terwijl hij naar een glas greep om deze te drogen. ‘Hm, maybe i twill give the la dan edge.’ Knipoogde hij speels. Het was niet zo dat hij nog nooit met een blauw oog bij haar was aangekomen, soms wel erger. Dus ze was het al gewend. Jaspar wist evengoed dat ze er niet zo op gesteld was dat hij dat soort zaken deed naast de bar, maar dat was zijn ding dan weer. ‘But since I know this is the only bar you visit, you either are talking about mister Wun, or me. And dear god, I hope it is the second option.’ Jaspar was zeker van zijn zaak, hij wist goed genoeg dat Freya hier hem nu zo hard kon burnen voor een volle bar, maar hey met risico’s nemen kwam je verder in het leven dan door gewoon je bek te houden.

Duty had hem even weg geroepen bij haar, al had hij dat snel genoeg weer afgehandeld. Dat het meisje aan rust toe was stond vast voor hem, misschien ook even een lekkere warme douche of zo. Liefst met hem nabij, maar ach hij kon ook niet alles hebben. Haar opmerking was hem niet ontgaan. Zorgde er voor dat hij even kort naar haar drankje staarde voor hij zijn moed weer hervond om haar aan te kijken. ‘It has been worse.’ Sprak hij luchtig, dit was werkelijk nog niets. ‘Besides, it’s not that I have the time to relax right now.’ Grijnsde hij weer. Nope, het eerste uur zou hij hier echt niet weg raken. Iets wat hij langs de ene kant niet erg vond, maar anderzijds dan weer wel. Gezien hij even goed graag iets met haar had gedaan.

WE'LL GO SLOW AND HIGH TEMPO
De rillingen liepen over zijn rug als ze het werkelijk over meneer Wun had. Die man was ten eerste oud, rimpelig en nog veel meer zaken waar hij liever niet over wilde nadenken eigenlijk. Jaspar trok een vuil gezicht, echt nee hoor. Zelfs met een edge zou meneer Wun niet door de beugel kunnen. ‘Well, hm. If you like that kind of thing sure.’ Sprak hij lachend. Nee, hij kon het niet geloven dat ze werkelijk hier was voor hem. Ze wisten beide wel beter. Natuurlijk moest hij het niet horen haar hele lichaamstaal schreeuwde al goed genoeg het antwoord dat hij wilde horen.

Snel genoeg hoopte hij het onderwerp zijn wonden en hoe hij er aan raakte af te handelen, gewoon om de sfeer tussen hen niet te verpesten. Dat was wel het laatste wat hij wou. En ja, misschien moesten ze beide even relaxen maar dat kwam nu niet bepaald goed uit. Misschien over een uurtje of twee wanneer meneer Wun zou terugkomen van zijn “zakenreis” of beter gezegd zijn dutje. Dat ze opeens naast hem kwam staan deed hem kort fronzen, de baas zou hem de kast opjagen als hij dit zag. Zelf vond Jaspar het niet zo heel erg tho. I mean, als hij al aan het genieten was van haar gezelschap terwijl ze aan de andere kant van de bar zat dan deed hij dat nu zeker. ‘That isn’t what I head in mind with relaxing tho.’ Grijnsde hij kort terwijl hij kort met zijn vingers langs haar onderrug streek. ‘Follow my lead, for once.’ Sprak hij lachend waarop hij weer aan het werk ging met een aantal bestellingen die binnen kwamen. Elk ding wat er besteld werd schreef hij op, op verschillende kleine velletjes papier en die hing hij aan de bar. Zodat ze het uiteindelijk samen konden doen.

WE'LL GO SLOW AND HIGH TEMPO
Kort schudde hij zijn hoofd voor hij weer aan het werk ging. Soms snapte hij Freya echt helemaal niet. Maar goed, zij hem waarschijnlijk ook niet met alles wat zich afspeelde buiten de bar. Dus eigenlijk stonden ze gelijk op dat vlak. Jaspar nam zo goed mogelijk de bestellingen van de mensen aan de bar op en schreef ze ook in een bepaalde volgorde op. Gewoon de simpelste manier die je kon bedenken wie het eerst bestelde kreeg het eerste plekje. Veel moeilijker dan dat hoefde het niet te zijn, maar hij was zeker wel blij dat Freya dezelfde volgorde hanteren. Want als er legit een ding was wat hij niet kon hebben was dat hij oneerlijk drankjes ging verdelen aan de mensen. Het was vrij lame, maar als hij zelf aan de andere kant van de bar stond wilde hij ook niet als laatste bediend worden. Jaspar moest een kleine stap opzij zetten toen Freya hem aanstootte. Zijn mondhoeken trokken vrolijk omhoog. Ah ja, de volgende stap. ‘Well, you make the drinks and serve them to who it belongs.’ Sprak hij al lachend. De jongen nam een glas vast en stak het onder de tapkraan zodat er al heel snel bier uit kwam gestroomd, zo deed hij dat met drie opeenvolgende glazen. Deze plaatste hij nadien op de bar bij de juiste persoon die ook meteen betaalde en vertrok naar zijn tafel.

‘You do the beers, I’ll do the rest cool?’ Hij wilde haar absoluut niet bevooroordelen dat ze de rest niet zou aankunnen. Maar hij ging zelf gewoon liever aan het werk met de flessen drank, mainly omdat ze ook genoeg koste om uiteindelijk in te komen en ze het zich niet konden veroorloven door er te laten vallen. Het was niet dat de gebroken flessen van haar loon afgingen, gezien ze niets verdiende en hij kon het zich niet veroorloven om minder betaald te krijgen. Dus zo begon de jongen zijn bartendingskills maar eens te showen door zo nu en dan eens met flessen te jongleren tijdens het uitschenken en dat soort zaken. Met twee achter de bar staan was chill, alleen beperkte het hem wel in ruimte waardoor hij zo nu en dan toch Freya eens zachtjes aanstoten of waardoor zijn hij dichter bij haar moest gaan staan. Niet dat hij dat weer super erg vond maar hey.