Welcome home!

Soms vroeg hij zich af of deze hele politieke warboel niet teveel van Lev vroeg. Hij zag er best gestressed uit soms, en hij wilde niet dat de ander zou bezwijken onder de druk. Hij kon zich niet eens voorstellen hoe zwaar het allemaal wel niet moest zijn. Als hij naar de Northern Water Tribe ging, was het puur voor zijn eigen plezier, niet voor politieke zaken. Alison was zijn vriendin en hoewel ze elkaar niet vaak zagen durfde hij wel beweren dat ze close waren. Dus om haar maakte hij zich ook wel eens zorgen. Oorlog maakte alles zo onmogelijk ingewikkeld. Konden ze niet gewoon allemaal gezellig chillen? De wereld had echt de Avatar nodig, maar die was verdwenen en hij vroeg zich af hoe meer er nog zou mislopen als hij niet snel terug keerde.

Voor nu was het moment zo vredig, dat hij bijna vergat wat er buiten hun leefgebied allemaal gaande was. En hopelijk kon Lev het ook vergeten, voor even. Hij leek wel meer ontspannen te zijn nu dan daarnet. "Okay so if I fail to do this I'm just going to put random flowers in your hair alright," Lachte hij, zowaar het beste geluid dat Fred ooit gehoord had. ”You won’t hear me complain”, Grinnikte hij terug. ”Practice makes perfect though. It’s what I tell all my students”, Grapte hij vervolgens. Geduld hebben was ook belangrijk. De meeste dingen gingen nu eenmaal nooit van de eerste keer goed.